مومنـان را خبـر از نصـرتِ جاويـد آمد

به سفـر شـد اگر آن مـاه ضيـوفـاتِ كـريـم

سرخوش و رقص كنان زهره و ناهيد آمد

آری ای خلـقِ بـرازنـده ، بباليـد به خويـش

اين ندايی اسـت كه از درگه توحيد آمد

شهره گان ، شـرح مناجـات به افلاك رسيـد

وصف منظوم قمر رفت ، چو خورشيد آمد

روزه ی اهـل دلان يـكسـره مقبـول افتـاد

نـورِ حـق در دل آشفته به تایید آمد

جـامـه ی نو به تـن آريـد معـطـر ز گـلاب

شهد گلها ز سماوات ،  تراوید آمد

گر چه هر ماهِ خـدا شهرِ نزول و كـرم اسـت

مـاه شـوال بـه ايـن هيمنـه باليـد آمد

در بهارانِ دُر افشان نماز و صلوات

شعـف و شـور چه مستـانه خراميد آمد

دیدی از جانب آن خالق رحمان و رحیم

مهلتِ توبه ز اخلاص به تمدید آمد

چشمه ی لطف بجوشيد در اين محفلِ انس

كشتـيِ گمشـده تـا سـاحلِ  اميـد آمد

مَلَک از وجد به مسجد شد و فریاد کشید

بهر شکرانه جبین خاک بسایید آمد

سفره ي خاطره رنگين شـده از جود و سخا

اين همه نقش چه بي شبهه و ترديد آمد

قلـمِ نقضِ ( مهاجر )  ز چـه مغـرور شـود

بلبـل ار نغـز و رسـا  شعـر  سـرایيـد آمد

** علی اکبر پورسلطان ( مهاجر ) **

( استفاده با ذکر منبع " fajr57.ir " جایز است )