در حالی که شهادت‌های تازه از اسرای فلسطینی و اسرائیلی، پرده از تفاوت آشکار اخلاقی و رفتاری میان رزمندگان مقاومت فلسطین و نظامیان ارتش اشغالگر صهیونیستی برمی‌دارد، اعتراف یکی از اسرای اسرائیلی آزادشده از غزه موجی از تأمل را برانگیخته است؛ اعترافی که تفاوت آشکار رفتار مقاومت با شیوه‌های غیرانسانی رژیم صهیونیستی در قبال اسرای فلسطینی را نشان می‌دهد.
به گزارش ایرنا، «ماتان انگرست» یکی از این نظامیان اسرائیلی پس از آزادشدن در جریان تبادل اسرا با حماس، از رفتارهای انسانی رزمندگان جنبش حماس تمجید و اذعان کرد نیروهای مقاومت فلسطین با او رفتار انسانی داشتند و تمام خواسته‌هایش از جمله وسایل عبادت را فراهم می‌کردند و من را محدود نمی‌کردند.
انگرست در گفت‌وگو با رسانه‌های اسرائیلی افزود: من در طول اسارت، آزادانه و هرطوری که خودم می‌خواستم عبادت می‌کردم نیروهای فلسطینی هرچیزی که می‌خواستم در اختیارم قرار می‌دادند، حتی برای من وسایل عبادت و همچنین تورات را فراهم می‌کردند.
این نظامی آزادشده اسرائیلی در ادامه تأکید کرد یک بار به شکل معجزه آسایی از حملات هوایی اسرائیل جان سالم به در برده است.
دیروز هم پدر انگرست پس از آزادی پسرش گفته بود: «ماتان هر روز سه نوبت نماز می‌خواند و کتاب دعا را از یکی از مسئولان حماس دریافت می‌کرد. حالا که آزاد شده، باورش نمی‌شود می‌تواند از میان این همه غذا انتخاب کند و آب بنوشد. می‌گوید آنجا در غزه هیچ چیز نداشتند و از جهنم گذشتند، اما او اکنون در سلامت است و هر روز قوی‌تر می‌شود.»
شهادت انگرست و پدرش تنها نمونه‌ای از ده‌ها روایت مشابه است که در هفته‌های اخیر از زبان اسرای آزادشده منتشر شده است.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، «عماد الإفرنجی» روزنامه‌نگار فلسطینی آزادشده که در دهه شصت زندگی خود است، می‌گوید: «تمام آنچه طی ۳۵ سال فعالیت رسانه‌ای نوشته و ثبت کرده‌ایم درباره رنج اسرا، در برابر واقعیت چیزی نیست. آنچه در زندان‌ها دیدیم، رنجی است که کوه‌ها را در هم می‌کوبد.»
الإفرنجی که به‌سختی می‌توانست سخن بگوید و بیش از نیمی از وزن خود را از دست داده بود، در ویدئویی منتشرشده از سوی «انجمن خبرنگاران فلسطین» افزود: «با اسیرانی دیدار کردم که بیش از بیست سال در زندان‌های اسرائیل بوده‌اند و اکنون دوباره بازداشت شده‌اند. آنان گفتند هر روز این بازداشت تازه، به‌اندازه یک سال از حبس قبلی عذاب دارد. ما را برهنه می‌کردند، سگ‌ها را رها می‌کردند، گلوله‌های صوتی و گاز اشک‌آور به کار می‌بردند و بازجویی و ضرب و شتم، بی‌وقفه ادامه داشت.»
او از خبرنگاران فلسطینی خواست که هیچ‌گاه از روایت‌گری باز نایستند و هر تصویر، شهادت، و جزئیات مربوط به اسرا، شهدا، کودکان و زنان قربانی را مستند کنند تا حقیقت جنایات جنگی و نسل‌کشی رژیم اشغالگر برای جهانیان روشن شود.
در همین حال، «ابراهیم تمراز» یکی از اسرای آزادشده، در حالی که چشمانش را میان چهره اعضای خانواده‌اش می‌گرداند، گفت: «تا لحظه آخر شکنجه‌مان می‌کردند. از سپیده‌دم تا لحظه آزادی با دستبند بودیم. تهدیدم می‌کردند که فرزندانم را می‌کشند و خانه‌ام را ویران می‌کنند. باورم نمی‌شد دوباره آن‌ها را زنده ببینم.» او با صدایی لرزان افزود: «غذا سهم کودکی بیش نبود. چهار تکه نان برای یک روز کامل. همه لاغر و نحیف شدیم، گویی در سلول‌ها ذوب می‌شدیم. هیچ شب آرامی وجود نداشت؛ هر شب یورش، فریاد و ضرب‌وشتم.»
اما «بلال محمد» دیگر اسیر آزادشده، شادی بازگشت را با اندوهی عمیق توصیف کرد: «از زندان بیرون آمدم تا مادر و خانواده‌ام را در آغوش بگیرم، اما فقط ویرانه‌ای یافتم. همه‌شان شهید شده‌اند. ولی در قلبم زنده‌اند، چون این بهایی است که برای آزادی غزه می‌پردازیم.» او نیز از شکنجه‌های طاقت‌فرسا سخن گفت: «ما را از خواب و غذا محروم می‌کردند، با موسیقی بلند آزارمان می‌دادند، اجازه رفتن به دستشویی نمی‌دادند و به‌ویژه بیماران و سالخوردگان را تحقیر می‌کردند. شب‌ها به سلول‌ها حمله می‌بردند، ما را وادار به برهنگی و ایستادن زیر سرما می‌کردند، هیچ‌کس حق شنیدن خبر از بیرون نداشت؛ نه رادیو، نه روزنامه، فقط تاریکی.»
در مقابل این رفتارهای غیرانسانی، جنبش حماس بارها تأکید کرده است که سلامت و جان اسرای اسرائیلی در غزه را حفظ می‌کند و بارها هشدار داده که بمباران بی‌محابای اسرائیل می‌تواند جان آنان را به خطر اندازد. این نگرانی با شهادت خانواده تامیر نمرودی، یکی از اسیران اسرائیلی رنگ واقعیت گرفت؛ او در پی حمله هوایی ارتش صهیونیستی به محل نگهداری اسرا کشته شد.
در حالی که مقاومت فلسطیی حتی برای اسیر دشمن، حرمت و آزادی دینی قائل بوده است، ارتش صهیونیستی همچنان با بی‌رحمی، زندان‌ها را به صحنه شکنجه و تحقیر جسمی و روانی فلسطینیان تبدیل کرده است. این تفاوت رفتاری در شرایطی است که تل‌آویو با تداوم محاصره کشنده، ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار ساکن غزه را از غذا، دارو و نیازهای اولیه محروم کرده و حتی جان اسرای خود را نادیده گرفته است.
