بدنیست یک مصاحبه آرمانی و الگویی با نامزد ایده‌آل‌شان- آقای سعید جلیلی - ترتیب دهند تا ببینیم اگر او رییس جمهور شده بود و در پی جنگ 12 روزه ( البته اگر به 12 روز ختم می‌شد) چگونه پاسخ می‌داد. خوش‌بختانه برادرشان یک تلویزیون بزرگ اختصاصی دارد با کلی مجری گوش به فرمان که تا امر بیاید اجرا می‌کنند.

  عصر ایران؛ چنان که دیروز هم نوشتیم اصول‌گرایی رادیکال ایرانی که بعد از 1400 و با روی کار آمدن مرحوم ابراهیم رییسی دست اعتدال‌گرایان و اصلاح طلبان و غیر خود را از دولت (که در ایران بخشی از قدرت است و نه تمام آن) کوتاه می‌پنداشت اسب خود را زین کرد تا با رویکرد به شرق و خالص سازی داخلی بتازند و چند ماه بعد در اسفند 1400 هم با حمله روسیه به اوکراین و آنچه هندسه جدید جهانی می‌خواندند به درستی راه خود مطمئن تر شدند.

   وقایع پاییز 1401 اما فضای داخل را دست‌خوش التهاب کرد و یک‌سال بعد در نیمه مهر 1402 ماجرای هفتم اکتبر فضای جهانی را تغییر داد و روسیه هم در اوکراین زمین‌گیر شد و اوضاع نه در داخل و نه در خارج مطابق پیش‌بینی‌ها جلو نرفت. در داخل دولت رییسی درگیر اعتراضات خاصه از جانب زنان و جوانان شد و در خارج هم ماجرای غزه و حالا روسیه نه که کمک حال نبود که خود نیاز به کمک داشت و اروپا دنبال بهانه و تنها بخت این بود که این اشتغالات اجازه داد نفت بفروشند.

   در بهار 1403 اما بال‌گرد آقای رییسی سقوط کرد و نیاز به برگزاری انتخابات جدید ریاست جمهوری بود و شادمان از حذف دوباره لاریجانی و جهانگیری پشت سعید جلیلی قرار گرفتند اما ناگهان چشم گشودند و دیدند مسعود پزشکیان - وزیر دولت خاتمی و نامزد جبهه اصلاحات ایران- رییس جمهور شده است.

  هر چند اگر باقر قالیباف هم رییس جمهوری می‌شد باز برای آنان مطلوب نبود چون می‌خواستند او را از کرسی ریاست مجلس هم بیندازند ولی باز هر چه بود اصلاح‌طلب نبود و به قول خودشان به جبهه انقلاب تعلق داشت. آنها در هر انتخابات اسم خود را تغییر می‌دهند و در دوره‌های اخیر با نام جبهه انقلاب به صحنه می‌آیند تا بگویند ما فقط انقلابی هستیم و باقی یا ضد انقلاب‌اند یا غیر انقلابی و ناگهان دیدند مسعود پزشکیانی رییس جمهور شده که انگ ضد انقلابی بر او نمی‌نشیند که هیچ انقلابی‌تر از آنها هم هست.

  حمایت رهبری از پزشکیان مانع شد در روز رأی اعتماد در برابر رییس جمهوری جدید صف‌آرایی کنند. از این رو گذاشتند برای بعد تا با قانون حجاب پایگاه اجتماعی او را هدف قرار دهند و فکر نمی‌کردند ایستادگی کند. یک کلمه در تریبون‌ها در این باره حرف نزد اما تن نداد.

  سپس رفتند سراغ جواد ظریف تا دست پزشکیان را خالی کنند و سرانجام به همتی گیر دادند و او را از وزارت اقتصاد انداختند. دل‌خوش بودند به این که با منتفی شدن مذاکرات و اثر روانی آن بر افزایش نرخ ارز پزشکیان زودتر از آنچه تصور می‌شود زمین‌گیر می‌شود و دولت او مستعجل خواهد بود. سیاست نظام اما به سمت مذاکرات غیر مستقیم گرایش پیدا کرد و آن قدر دل شان از مذاکرات پر بود که وقتی در میانه مذاکرات اسراییل حمله کرد دم گرفتند پس چی شد این که می‌گفتید مذاکره کنیم جنگ نمی‌شود؟

  حالا اما پزشکیانی را در برابر می‌بینند که نه درباره ناترازی آب و برق که در زمینه جنگ و صلح صحبت می‌کند و تا حدودی مثل یک رییس جمهور واقعی در خارج و رییس شورای عالی امنیت ملی در داخل ظاهر شده و این برای اصول‌گرایی رادیکال که می‌دید مرحوم رییسی گفتمان اختصاصی ندارد و عین ادبیات رسمی و خواست آنها را تکرار می‌کند قابل تحمل نیست.

   از سوی دیگر به دلایل فوق امنیتی نمی‌توانند مانند قبل از رییس جمهور بخواهند به سفرهای استانی برود تا دور از سیاست و درگیر امور معیشتی و سرگرم به امور دیگر باشد. بلکه او در تهران در حال رتق و فتق عالی‌ترین موضوعات سیاسی است و این آن پزشکیانی نیست که قرار بود تحمل کنند. پزشکیانی که قرار بود تحمل کنند یک رییس دولت درگیر ناترازی بود که ناچار بود بنزین را گران کند و فحش بخورد نه رییس جمهوری و رییس شورای عالی امنیت ملی که درباره جنگ و صلح و اتش بس و مذاکره صحبت کند.

  ضمن این که جامعه هم به رفتارهای این جماعت بسیار حساس شده و هیچ کس دوست ندارد جنگ دیگری درگیرد بلکه مردم می‌خواهند به معنی واقعی کلمه زندگی کنند و هر قدر هم از ناکارآمدی‌های سیستم موجود و دخالت‌های ناموجه در زندگی‌شان و شعارهای تکراری و پرهزینه خسته شده باشند دوست ندارند بمیرند تا تغییراتی اتفاق افتد.  از این رو نه حوصله تندروهای داخلی را دارند و نه خارج‌نشینان را و در این فضا هر دو گیر داده‌اند به رییس جمهور پزشکیان.

   تکلیف خارجی‌ها که روشن است اما بدنیست مدعیان پرگوی داخلی که مدعی 1100 شهید جنگ 12 روزه هم شده‌اند و آن را حاصل مذاکره می‌دانند یک مصاحبه آرمانی و الگویی با نامزد ایده‌آل‌شان- آقای سعید جلیلی - ترتیب دهند تا ببینیم اگر او رییس جمهور شده بود و در پی جنگ 12 روزه (‌البته اگر به 12 روز ختم می‌شد) چگونه پاسخ می‌داد.  خوش‌بختانه برادرشان یک تلویزیون بزرگ اختصاصی دارد با کلی مجری گوش به فرمان که تا امر بیاید اجرا می‌کنند.

    بله.  بروند سراغ سعید جلیلی تا مسعود پزشکیان یاد بگیرد! مصاحبه خیالی و الگویی ترتیب دهند ببینیم جناب جلیلی باز با فرصت و ظرفیت جمله می‌سازد و کلی بافی می کند یا ناگهان برمی‌خیزد و می گوید مرگ بر آمریکا و بله ترامپ را می‌کشیم و از این جور ادعاها! اصلا ببینیم راه حل‌شان چیست.