عصر ایران؛ جعفر محمدی - شب گذشته، آقای احمد امیرآبادی‌‌ فراهانی نماینده اصولگرای مجلس، مهمان برنامه تلویزیونی "متن،حاشیه" بود و درباره برودجه سال 1398 صحبت می کرد.

نماینده قم در بخشی از سخنان خود با اشاره به کاهش بودجه برخی نهادهای معروف به "فرهنگی" گفت: دولت باید شفاف سازی کند چرا بودجه برخی موسسات مانند موسسه آیت الله مصباح یزدی در قم را کم کرده است؟ وقتی به لایحه بودجه نگاه می کنی، انگار یک نفر نشسته و بدون هیچ دلیلی بودجه این موسسات را کم کرده است. کسانی که مدعی شفاف سازی هستند باید در این باره توضیح دهند. (نقل به مضمون)

[درباره حرف های نماینده قم که در تلویزیون گفت: چرا بودجه مؤسسه آیت الله مصباح کم شده؟]
آنچه این نماینده اصولگرا درباره لزوم شفاف سازی بودجه گفته است، سخنی دقیق و اصولی است. دولت باید درباره این که چرا فلان عدد را برای هر ردیف بودجه در نظر گرفته است، توضیح دهد و از جمله توضیح دهد چرا بودجه موسسه تحت مدیریت آیت الله مصباح که سال گذشته 28 میلیارد تومان بود، امسال به 14 میلیارد تومان کاهش یافته است؟ بالاخره حق آیت الله مصباح و موسسه ایشان و نیز نماینده شان در مجلس است که خواهان شفاف سازی درباره این کاهش بودجه باشند.

اما اگر خواهان شفاف سازی هستیم، قصه را از نیمه تعریف نکنیم و شفاف سازی را از ابتدای داستان و درباره  اصل آن خواستار شویم و بگوییم: باید شفاف سازی شود که اساساً چرا باید به برخی موسسات و اشخاص حقوقی، پول و بودجه سالانه داد؟ و مهم تر این که این اشخاص که سالانه بودجه های میلیاردی می گیرند، چه خدمتی به جامعه می کنند و کدام گره را از "جامعه هزار مشکل ایران" باز می  کنند؟

مشخصاً همین موسسه تحت مدیریت آیت الله مصباح یزدی، اساساً چه خدمتی به مردم ایران می دهد که مردم ایران سالانه باید میلیاردها تومان پول به آن بدهند؟

فقط هم موسسه آیت الله مصباح و نهادهای نزدیک به یک جناح خاص سیاسی هم نیست. همین سوال درباره موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) هم که تحت نظر آیت الله سید حسن خمینی اداره می شود نیز صادق است و باید سوال شود که مگر حضرت امام(ره) همچنان کتاب می نویسند یا سخنرانی دارند که سال گذشته 32 میلیارد و 398 میلیون تومان و امسال 26 میلیارد و 200 میلیون برای موسسه ای که کارش تنظیم و نشر آثار ایشان است، بودجه در نظر گرفته اند؟ تازه این گذشته از بودجه حرم امام(ره) و پژوهشکده امام خمینی (ره) است که به موسسه نشر و تنظیم آثار امام(ره) وابستگی دارد.

این سیاهه، البته بلند بالاست و مثلاً فارغ از این که چرا بودجه 42 میلیارد و 400 میلیون تومانی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه به 20 میلیارد تومان کاهش یافته، باید پرسید که چرا یک شورا که کارش سیاستگذاری است باید این همه پول از بیت المال بگیرد؟ مگر این شورا چه می کند که باید میلیاردها تومان پول بگیرد؟ آیا مردم که مالک واقعی بودجه اند، شرعاً راضی هستند؟

یا ستاد اقامه نماز واقعاً چه کاری برای نماز انجام داده و آیا تعداد نمازگزاران را بالا برده است که پارسال 22 میلیارد و 900 میلیون تومان بودجه داشته و امسال 12 میلیارد تومان؟ مگر در تمام تاریخ اسلام نماز را با پول رواج داده اند؟ چرا نباید دولت از حجه الاسلام محسن قرائتی بخواهد به عنوان رئیس این ستاد گزارش کار دهد و اگر خروجی کارهای ستاد به نفع جامعه بوده، بر اساس عملکرد و برنامه به وی بودجه دهد یا قطع کند؟!

یا سال گذشته برای شورایی به نام "صندوق مشارکت توسعه فرهنگ قرآنی" که زیر نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی است 100 میلیارد بودجه دادند و امسال 27 میلیارد تومان برایش بودجه در نظر گرفته اند. واقعاً نباید پرسید این شورا واقعاً چه کاری انجام می دهند؟ مگر آن همه نهاد دینی و تبلیغی که بودجه های کلان می گیرند، قاعدتاً کاری جز توسعه فرهنگ قرآنی انجام می دهند یا باید انجام دهند؟!
این که قبلاً به هر دلیلی، نامی در دریف های بودجه آمده است که دلیل نمی شود دولت ها، پی در پی، مقابل آن نام عددی درج کنند و برایش بودجه سالانه تعریف کنند.
بنابراین اگر دعوایی هست، بر سر این نیست که چرا کم یا زیاد می دهید بلکه سوال ملت این است که اساساً چرا به این ها بودجه می دهید و خروجی شان برای ما چیست؟

در جامعه ای که بسیاری از مردم درگیر نان شب و درمان فرزندان و اجازه خانه و ... هستند و دانش آموزان معصوم اش به خاطر نداشتن بخاری استاندارد در کلاس های درس، آتش می گیرند و می سوزند و روز به روز بر تعداد فقرا افزوده می شود و ...، چرا باید برخی افراد ذی نفوذ بتوانند موسسه ای ثبت کنند و نامشان را در فهرست بودجه قرار دهند و طلبکار سالیانه مردم در بودجه شوند؟! سوالات اصلی این است آقای نماینده! نه این که چرا امسال به موسسه آیت الله مصباح کم رسیده است؟