به گزارش جی پلاس؛ چیزی حدود چهل سال سابقه در اجرا و گزارش را در این دنیا گذاشت و رفت. برای بدرقه اش از هر قشری آمده بودند. از احسان حدادی قهرمان المپیک گرفته تا روسای فدراسیون ها و مدیران ورزشی و صدا و سیما. صدها نفر آمده بودند تا پیکرش را تشییع کنند.

همکارانش از خراسانی و طبسی گرفته تا خیابانی و دیگران از او صحبت کردند و همگی از دوست داشتنی بودن او و دل پاکش صحبت کردند.

همه آمده بودند. تمام چهره آشنای قاب تلویزیون از قدیم الایام تا همین امروز. چه آن که مانند جواد خیابانی او را پدر معنوی و استاد خودشان می دانستند و چه آن ها که همکار و هم دوره اش بودند.

بهرام شفیع اولین برنامه ورزشی صدا و سیما را به راه انداخت و بیش از سه دهه آن را ادامه داد و تبدیلش کرد به با ثبات ترین برنامه سیما.

طبع بلند و دل بزرگ و خنده های پهنش در خاطرات تمام همکارانش جای داشت و چیزی جز نیکی در خاطرات نگذاشته بود.

جمع خانواده، دوستان و همکاران که جمع شد و خاطرات مجری دوست داشتنی سیما مرور شد، نوبت به نماز بر پیکرش رسید.

جایی که یادگار امام(س) در صف اول ایستاد و بر پیکر این مجری با سابقه نماز خواند. نمازی که آخرین حضور پیکرش در این دنیا و در بین ما بود. نمازی با شکوه و با حضور صدها نفر از میلیون ها آدمی که با تصویر دوست داشتنی او در قاب تلویزیون خاطره داشتند.

بهرام شفیع با آن لبخند زیبا و همیشگی، انگار در قاب تلویزیون پیر شد. در مرور زمان و سال هایی که در دهه های شصت و هفتاد و هشتاد و نود، تصویر او از تلویزیون های سیاه و سفید به رنگی پرید و رنگ سفید اما روی مو و محاسنش نشست و ماندگار شد.

از آن بازی به یاد ماندی ایران و کره تا دیگر گزارش ها و اجراهای بیاد ماندنی می شود ساعت ها گفت و شنید. گزارش و آثاری که اگر خالقش از بین ما رفته اما نتیجه چهار دهه کار در صدا و سیما تا ابد خواهد ماند و یادش را زنده نگه خواهد داشت.

بهرام شفیع خیلی زود و در شصت و دو سالگی از میان ما رفت. رفت به دنیایی که خودش همیشه اعتقاد داشت جای بسیار بهتری است و ترسی برای رفتن نداشت.

او از میان ما رفت و به قول امیر اقبال، تنها پسرش، باید مطمئن باشیم که جایش خوب است و دارد از آن بالا لبخند پهنش را نثار همه ما می کند.