رفتار دوگانه ای که امروزه در رسانه های نزدیک به دلواپسان با تفکرات میلیتاریستی در حال اداره است، آنقدر عادی شده است که نقد نوشتن بر آن کار بیهوده ای به نظر می‌رسد اما همین دوگانگی رفتاری به عنوان بزرگترین جرم یک رسانه در جامعه مدنی مطرح است و موضوعی که در فضای رسانه ای ایرانی در حال عادی سازی است، به عنوان یک جرم بزرگ و توهین نابخشودنی به مخاطبان رسانه مطرح می شود.
ایران نیز همچون بسیاری از نقاط دیگر جهان اتفاقات خاصش مورد توجه رسانه ها است. در روزهای اخیر در بین صدها سوژه خبری که از کشور بزرگ و مهم ایران در رسانه های جهان بازتاب داشته است، دو موضوع « فیش های حقوقی نجومی» و « فروش نوزادان در رحم مادر» به چشم می خورد. رفتار متناقض برخی رسانه ها با انعکاس خبری این دو سوژه در رسانه های خارجی هر چند در فضای رسانه‌ای امروز ایران در حال عادی شدن است اما می تواند برای آینده سیاسی کشور بسیار خطرناک باشد.

به گزارش خبرنگار اعتدال، نزدیک به دو هفته است داستان پر کش و تاب دریافت های نجومی تعدادی از مدیران بانکی، سبب شد تا انتقادات گسترده ای به این ویژه خواری انجام پذیرد. در این بین رسانه های خارجی از جمله رسانه های خاصی که همواره دوستان دلواپس نگاه دوگانه ای نسبت به انها دارند با آب و تاب خاصی این سوژه را پیگیری کردند. رادیو فردا، شبکه بی بی سی فارسی، تلویزیون من‌و تو و شبکه تلویزیونی صدای آمریکا، ساعت ها برنامه در این باره تهیه نمودند و به نقد این مساله از دیدگاه های خاص خود پرداخته و بعضا دیده شد که این رسانه ها با الفاظ تند مجریان یا مخاطبان تلفنی خود به تخطئه کل نظام پرداختند.

انتشار خبر دریافت حقوق های نجومی که بسیار ناراحت کننده بود، توسط رسانه های خاص یک ارگان خاص! یعنی « پایگاه خبری دانا» صورت پذیرفت و سپس توسط برخی رسانه های همسو، همچون فارس، شبکه خبر دانشجو، کیهان و جوان و در نهایت خبرگزاری صدا و سیما به موضوعی برای تخریب دولت تبدیل گردید.

فارغ از نیت و مقاصد سیاسی پشت پرده این حرکت، افشاگری و اطلاع رسانی درباره آنچه که مردم باید بدانند، امری نیکو و قابل تقدیر است. چرا که همین افزایش آگاهی عاملی موثر برای کاهش فساد و انحراف است. از همین نگاه است که متفکران علم سیاست، رسانه را به عنوان رکن چهارم دموکراسی می دانند.

اما موضوع دیگری که در روزهای اخیر مطرح شد، پیش فروش نوزادان در رحم مادر بود. خبر تاثر انگیزی که فاطمه دانشور، عضو شورای شهر تهران، سال گذشته  از آن سخن به میان آورد. این بار نیز توسط معاون امور زنان رییس  جمهور مورد تایید قرار گرفت. این خبر نیز همچون صدها خبر دیگر در هفته های اخیر در تمام رسانه های داخلی و خارجی منعکس گردید و انتقادهایی را در بین افکار عمومی برانگیخت.

این خبر نیز همچون موضوع قبلی سوژه ای بود که دو مقام مسئول صحت آن را تایید کردند و مورد توجه رسانه ها قرار گرفت و توسط منتقدین به بوته نقد گذاشته  شد. اما موضوعی که اینجا بیش از دو خبر فوق، نگران کننده است برخورد گزینشی و قیم مآبانه است که برخی تفکرات میلیتاریستی حاکم بر فضای تعدادی رسانه خاص از خود بروز می دهند.

دانا که رفتاری میلیتاریستی دارد به هر بهانه درست و غلطی آوای رسوایی دولت سر می دهد و بر خلاف رویکردی که نسبت به دولت مهورزان داشت، فقط به دنبال تخطئه دولت و شخص رئیس جمهور است، در انتقاد از سخنان مولاوردی نوشت:«سوژه ناب مولاوردی برای رسانه های معاند، معاون رئیس جمهور این بار با ادعای فروش نوزادان در شکم مادر پیش از تولد خبرساز شد، استقبال گسترده رسانه های بیگانه از سخنان مولاوردی».

سوال اصلی اینجا مطرح است که چگونه یک تفکر می‌تواند چنین رفتار دوگانه و حق به جانبی را از خود نمایش دهد؟ مسلما تفکری که برخواسته از متن رسانه و در جهت انجام رسالت روشنگری و اطلاع رسانی باشد این پرادوکس رفتاری را نمی پذیرد و اگر بنا به لابی گری ها و خصومت ها جناحی قصد تخریب یک فرد یا جریان سیاسی را داشته باشد به این عریانی، «کوس رسوایی» خود را در ملاء عام به صدا درنمی‌آورد.

متاسفانه تفکری که خود را قیم مردم و صاحب نظام و مملکت می داند، بر خود نفاق رفتاری را بر خود مباح می بیند و کوچکترین کژی در سایرین را مستوجب شدیدترین برخوردها می داند. این همان هشداری است که بارها از سوی مصلحان اجتماعی مطرح شده و آن خطر تسلط تفکر میلیتاریستی بر ارکان دموکراسی است.

براستی اگر این رفتار از یک رسانه وابسته به دولت یا رسانه تحت مدیریت تفکرات دانشگاهی، صورت می پذیرفت، جامعه رسانه‌ای کشور و مخاطبان آن چه واکنشی را نسبت به آن از خود بروز می داند؟ مساله مهم تر آن است که این افراد با چه رویی در بین هم صنفان خود حاضر می شدند و بار دیگر چشم در چشم از اصلات تفکرات خود سخن به میان می آوردند؟


دستورات از بالا به پایین و «توجیه» شدن وسیله به واسطه هدف، عدم وابستگی اقتصاد رسانه های مذکور به اقبال در نزد جامعه و تزریق منابع مالی گسترده نهادهای خاص و ... سبب شده است تا عملا این رسانه ها بیش از هر چیز خود را نسبت به تفکر میلیتاریستی حاکم پاسخگو بدانند و هیچ دلیلی برای پرهیز از «پارادوکس عریان رفتاری» نداشته باشند.


تداوم این تفکر و گسترش روزافزون آن در جامعه رسانه ای ایران خطر، اضمحلال اخلاق و رسالت اخلاقی رسانه و خبرنگار را بسیار جدی کرده است. کپی برداری رفتاری سایر رسانه های غیر وابسته به جریان میلیتاریستی از  این رسانه های مارک دار، بی توجهی به افکار عمومی و نظرات مخاطبان، کاهش عمق مطالعات تخصصی خبرنگاران، ترویج فضای دوگانگی رفتاری و بی اعتمادی عمومی به فضای رسانه ای کشور و ظهور امپراطوری رسانه ای غیرمستقل در نهاد جامعه ایرانی از آسیب های جدی است، که قبل از آنکه دیر شود باید فکری جدی از سوی شورای عالی امنیت ملی ، دولت ومجلس شورای اسلامی و در نهایت وزارت ارشاد صورت پذیرد.