ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻋﺎﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺍﻫﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮد ﻭ ﺍﻓﻘﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺗﺮ ﻭﮔﺮﺍﻣﻰ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ. ﻭﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﺍﻓﻞ ﺷﺐ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺽ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﺍﺩﺍ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺳﭙﺲ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺳﺠﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺳﺠﻮﺩ ﻭ ﺗﺤﻤﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺯﻭﺍﻝ ﻭﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ:
ﺍَﻟﻠّﻬُﻢﱠﱠ ﺍِﻧّﻰ ﺍَﺳْﺌَﻠُﻚَ ﺍﻟﺮّﺍﺣَﺔَ ﻋِﻨْﺪَ ﺍﻟْﻤُﻮْﺕِ ﻭَ ﺍﻟْﻌَﻔْﻮَ ﻋِﻨْﺪَ ﺍﻟْﺤِﺴﺎﺏ.ﻭ ﻣﻜﺮﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﻋﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻮﺩ:
ﻋَﻈُﻢَ ﺍﻟﺬﱠﱠﻧْﺐُ ﻣِﻦْ ﻋَﺒْﺪِﻙَ ﻓَﻠْﻴَﺤْﺴُﻦِ ﺍﻟْﻌَﻔْﻮُ ﻣِﻦْ ﻋِﻨْﺪِﻙَ.
 منتهی الآمال، باب نهم، فصل دوم