...ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺄﻣﻞ ﻛﻦ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺘﺨﻮﺍﺭﺍﻥ، ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻳﻰ ﺗﻴﺰ، ﭘﻨﺠﻪ‌ﻫﺎ ﻭ ﭼﻨﮕﺎﻟ ﻬﺎﻳﻰ ﻗﻮﻯ ﻭ ﺗﻴﺰ ﻭ ﺩﻫﺎﻧﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻓﻀﺎﻯ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ، ﺍﻗﺘﻀﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻏﺬﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺳﻠﺎﺡ ﻭ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺷﻜﺎﺭ، ﻳﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺷﻜﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻮﻛﻬﺎ ﻭ ﭼﻨﮕﺎﻟﻬﺎﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺷﻜﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭﺣﺸﻰ ﻭ ﻋﻠﻔﺨﻮﺍﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻪ ﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ. ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺳﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺷﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﺁﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﻧﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺻﻨﻒ ﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﻣﺎﻳﻪ ﺑﻘﺎ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ.
*شگفتی های آفرینش از زبان امام صادق ( علیه السلام )