مردی آمد نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و از گرسنگی شکایت کرد، رسول خدا فرستادند نزد زنهایشان، آنها گفتند چیزی نداریم جز آب.
رسول خدا فرمود: کیست این مرد را امشب طعام بدهد؟
امیرالمومنین (علیه السلام) عرضه داشت، من یا رسول الله.
و سپس آمد نزد فاطمه (علیهاسلام) و فرمود: ای دختر رسول خدا من امشب مهمان دارم در خانه غذا چه داریم؟
فاطمه (علیهاالسلام) فرمود: فقط غذائی برای این دختر بچه داریم ولی همان را برای مهمان شما ایثار می کنیم.
امیرالمومنین فرمود: ای دختر محمد، دختر را بخوابان و چراغ را خاموش کن تا غذا نخوردن ما و کمی طعام معلوم نشود.
آنها شروع کردند به خوردن غذا و امیرالمومنین دست به سوی غذا می برد ولی چیزی نمی خورد بطوری که مهمان خجالت نکشد. وقتی مهمان دست از غذا کشید، چراغ را آوردند مشاهده نمودند ظرف غذا پر است از غذا!!
آن شب صبح شد؛ امیرالمومنین به مسجد رفته و با رسول خدا نماز را خواندند.
رسول خدا نگاهی به امیرالمومنین کرده، شدیدا گریستند و فرمودند: ای علی، خداوند از عمل دیشب شما در عجب و خوشحالی است. بخوان این آیه را: وَ يُوثِرُونَ عَلي أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ (... و آنان ایثار می کنند و ترجیح می دهند دیگران را بر خودشان، گر چه خود آنها محتاج باشند.) (سوره حشر آیه 9)
بحار الانوار، ج 41، ص 28.