ابن مسعود يكي از نويسندگان وحي بود؛ يعني از كساني بود كه هرچه از قرآن نازل مي شد، مرتب مي نوشت و ضبط مي كرد و چيزي فروگذار نمي كرد.
يك روز، رسول اكرم به او فرمود: (مقداري قرآن بخوان تا من گوش كنم) ابن مسعود مصحف خويش را گشود، سوره مباركه نساء آمد، او مي خواند و رسول اكرم با دقت و توجه گوش مي كرد، تا رسيد به آيه 41: (فكيف اذا جئنا من كل امة بشهيد وجئنابك علي هؤلاء شهيدا؛ يعني چگونه باشد آن وقت كه از هر امتي گواهي بياوريم و تو را براي اين امت گواه بياوريم).
همين كه ابن مسعود اين آيه را قرائت كرد، چشمهاي رسول اكرم پر از اشك شد و فرمود: (ديگر كافي است)
داستان راستان، شهید مطهری