آنچه گفته شده و مى شود كه انبيا ع به معنويات كار دارند و حكومت و سررشته دارى دنيايى مطرود است و انبيا و اوليا و بزرگان از آن احتراز مى كردند و ما نيز بايد چنين كنيم،
اشتباه تأسف آورى است كه نتايج آن به تباهى كشيدن ملتهاى اسلامى و بازكردن راه براى استعمارگران خونخوار است،
زيرا آنچه مردود است حكومتهاى شيطانى و ديكتاتورى و ستمگرى است
كه براى سلطه جويى و انگيزه هاى منحرف و دنيايى كه از آن تحذير نموده اند؛
جمع آورى ثروت و مال و قدرت طلبى و طاغوت گرايى است
و بالاخره دنيايى است كه انسان را از حق تعالى غافل كند.
و اما حكومت حق
براى نفع مستضعفان
و جلوگيرى از ظلم و جور
و اقامه عدالت اجتماعى،
همان است كه مثل سليمان بن داود و پيامبر عظيم الشأن اسلام ص و اوصياى بزرگوارش براى آن كوشش مى كردند؛
از بزرگترين واجبات و اقامه آن از والاترين عبادات است،
چنانچه سياست سالم كه در اين حكومتها بوده از امور لازمه است.
وصيتنامه سياسى-الهى امام خمينى (س)، ص: 24