حفض مى گويد: در حضور امام كاظم (ع) بودم، به مردى كه در محضرش بود، فرمود، آيا دوست دارى كه در دنيا عمر طولانى كنى؟او گفت آری.امام كاظم (ع): براى چه مى خواهى در دنيا بمانى؟او گفت : براى تلاوت سوره توحيد (قل هو الله احد).
امام كاظم (ع) خاموش شد و پس از ساعتى به او فرمود: اى حفض هر يك از دوستان و شيعيان ما بميرد، در حالى كه تلاوت قرآن را خوب نداند، در عالم قبر به او بياموزند، تا درجه او به خاطر قرآن بالا رود، زيرا درجات بهشت به اندازه آيات قرآن است، به او گفته شود: اقرأ وارق. (بخوان و بالا برو)، او مى خواند و بالا مى رود.
حفض مى گويد: من هيچكس را نديدم كه مانند امام كاظم (ع) در مورد خود، بيمناكتر باشد. او آيات قران را با حزن و اندوه مى خواند. هنگامى كه قرآن مى خواند (به قدرى توجه داشت كه) گويا با مردى كه در روبرويش است، سخن مى گويد.
اصول کافی - باب فضل حامل القرآن ،حديث 10،ص 606- ج 2.