داوود برقی می گوید : من در خدمت امام صادق علیه السلام بودم که ایشان آب طلب کردند . پس از آنکه آن را نوشیدند دیدم که بغض گلویشان را گرفت و چشمانشان پر از اشک شد و سپس به من فرمودند : ای داوود نفرین خداوند بر قاتل حسین هر بنده ای که آبی بنوشد و از حسین و خاندان او یاد کند و بر قاتل وی نفرین فرستد خداوند در پرونده وی صد هزار نیکی بنویسد و هزار بدی از آن پاک کند و مقام او را صد هزار درجه بالا برد و گویا صد برده آزاد کرده باشد . خداوند چنین بنده ای را به روز واپسین با دلی خنک محشور می گرداند.
کافی ج 6 ص391 .