عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ ع أَنَّهُ قَالَ: يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ يَغِيبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَيَا طُوبَى لِلثَّابِتِينَ عَلَى أَمْرِنَا فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ إِنَّ أَدْنَى مَا يَكُونُ لَهُمْ مِنَ الثَّوَابِ أَنْ يُنَادِيَهُمُ الْبَارِئُ جَلَّ جَلَالُهُ فَيَقُولَ عِبَادِي‏ وَ إِمَائِي آمَنْتُمْ بِسِرِّي وَ صَدَّقْتُمْ بِغَيْبِي فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوَابِ مِنِّي فَأَنْتُمْ عِبَادِي وَ إِمَائِي حَقّاً مِنْكُمْ أَتَقَبَّلُ وَ عَنْكُمْ أَعْفُو وَ لَكُمْ أَغْفِرُ وَ بِكُمْ أَسْقِي عِبَادِيَ الْغَيْثَ وَ أَدْفَعُ عَنْهُمُ الْبَلَاءَ وَ لَوْلَاكُمْ لَأَنْزَلْتُ عَلَيْهِمْ عَذَابِي...
كمال الدين و تمام النعمة، ج‏1، ص: 330
جابر از امام باقر روايت كرده است كه فرمود زمانى بر مردم آيد كه امامشان غايب گردد خوشا به حال كسانى كه بر امامت ما در آن زمان ثابت بمانند كمتر ثواب آنان اين باشد كه خداوند جل جلاله ندا دهد به آنها اى بندگانم به امر نهانی من ايمان آورديد و غيب مرا  تصديق  كرديد مژده باد به ثواب نيك از طرف من. شما بنده ی حقیقی من هستید. همانا من  اعمالتان را قبول میکنم و عذرتان را میپذیرم  و گناهانتان را میبخشم و به خاطر شما بندگانم را از باران سيراب میکنم و بلا را از آنها دور مینمایم اگر شما نبوديد هر آينه عذابم را بر آنان نازل ميكردم