قيصر روم براي يکي از خلفاي بني عباس ، در ضمن نامه اي نوشت :«ما در کتاب انجيل ديده ايم که هرکس از روي حقيقت سوره اي بخواند که خالي از هفت حرف باشد ، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام ميکند ، و آن هفت حرف عبارتند از :«ث ، ج ، خ ،ز ، ش ، ظ ،ف» ما هر چه بررسي کرديم ، چنين سوره اي را در کتاب هاي تورات و زبور وانجيل نيافتيم ، آيا شما در کتاب آسماني خود ، چنين سوره اي را ديده ايد؟» خليفه عباسي دانشمندان را جمع کرد ، واين مساله را با آنها در ميان گذاشت، آنها از جواب آن درماندند، سر انجام اين سوال را از امام هادي (عليه السلام) پرسيدند آن حضرت در پاسخ فرمودند: آن سوره ، سوره «حــمد» است ، که اين حروف هفتگانه در آن نيست .
پرسيدند : فلسفه ي نبودن اين هفت حرف ، در اين سوره چيست؟
فرمودند : حرف «ث» اشاره به «ثبور»(هلاکت)
و حرف «ج» اشاره به «جحيم» (نام يکي از درکات دوزخ)
و حرف «خ» اشاره به «خبيث» (ناپاک) و حرف «ز» اشاره به «زقوم» (غذاي بسيار تلخ دوزخ)
و حرف «ش»اشاره به«شقاوت»(بدبختي)
و حرف «ظ» اشاره به «ظلمت» (تاريکي)
و حرف «ف» اشاره به «آفت» است.
خليفه ، اين پاسخ را براي قيصر روم نوشت ، قيصر پس از دريافت نامه ، بسيار خوشحال شد، و به اسلام گرويد، و در حالي که مسلمان بود از دنيا رفت.
شرح شافيه ابي فراس ، مطابق نقل منتخب التواريخ ، ص 795 .