سلمه بن قیس از رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم نقل کرده که آن حضرت فرموده:
علی علیه السلام در آسمان هفتم برای اهل آنجا می درخشد همان طور که خورشید برای اهل زمین فروزندگی دارد،و در آسمان دنیا برای اهل زمین همانند ماه است در شب تاریم.
و فرمود:
خداوند به حضرت علی علیه السلام به اندازه ای فضیلت بخشیده است که اگر بر اهل عالم تقسیم شود همه را کفایت می کند،و به اندازه ای علم و دانش به او عطا کرده است که اگر بر افراد روی زمـــیــــــن تقسیم شود همه را کفایت می کند یعنی همگی عالِم میشوند.
نام آن حضرت بر هر پرده ای در بهشت نوشته شده است،خداوند مرا به آن بشارت داده است.¹
علی علیه السلام نزد حق تعالی پسندیده و نزد فرشتگان عظیم الشأن است،علی علیه السلام از نزدیکان مقرّبان درگاه من و صمیمی و وفادار نسبت به من است،او ظاهر و باطن من،پنهان و آشکار من،ملازم،رفیق،همدم و روح من است،از خدا خواسته ام که اورا پیش از من قبض روح نکند و شهید از دنیا رود.
و همانا من داخل بهشت شدم و در آنجا دیدم حوریّه های مخصوص او بیشتر از برگ درخت و قصر های مخصوص او به تعداد بشر است.
علّي منّي و أنا من علّي،من تولّي عليّاً فقد تولّاني،حبّه نعمة،و اتباعه فضيلة.
علی علیه السلام از من است و من از علی هستم،هرکس ولایت او را قبول کند ولایت مرا پذیرفته است،دوستی با او نعمت،
و پیروی کردن از او فضیلت و برتری است.
بر روی زمین کسی راه نمی رود که بعد از من گرامی تر از او باشد،حکمت را بر او نازل فرموده و لباس دانش و بزرگواری را بر او پوشانده،و به سبب او محافل را زینت داده و اهل ایمان را گرامی داشته و لشکریان را نصرت و یاری بخشیده،و دین را عزیز گردانید،و سرزمین ها را آباد نموده و به خوبان عزّت و آبرو بخشیده است.
مثله کمثل بیت اللّٰه الحرام یزار و لایزور،و مثله کمثل القمر إذا طلع أضاءت الظلم،و مثل الشمس إذا طلعت أضاءت الحنادس.
او همانند کعبه است که اطراف لو باید چرخید و او را زیارت نموده و او کسی را زیارا نمیکند،و او مانند ماه درخشنده است که وقتی طلوع کند به تاریکی ها نور می درخشد،و همانند خورشید است که وقتی آشکار شود اثری از تاریکی نمی ماند.
خداوند در کتاب خود توصیف کرده و در آیات آن مدح و ستایش نموده،او را در دوران زندگی بخشیده و بزرگوار،و هنگام رفتن از دنیا شهید است.
و خداوند:در خطاب به حضرت موسی علیه السلام فرمود:
ای پسر عمران؛من نماز را قبول نمی کنم مگر از کسی که برای عظمت من فروتنی کند و در قلبش همواره خوف و محبت من جای داشته باشد،و روز را به یاد من به پایان رساند،و اولیائم را که به خاطر آنها آسمان و زمین،و بهشت و دوزخ را آفریدم که محمد صل الله علیه و آله وسلم و خاندان پاک او باشند بشناسند. آگاه کنم،و وقتی که در ظلمت و تاریکی است برایش روشنائی ایجاد نمایم،و قبل از آنکه در خواست کند به او ببخشم،و پیش از آنکه بخواند او را جواب دهم.
٭٭شيخ صدوق رحمت الله علیه در کتاب امالی این حدیث را با اندکی بیشتر نقل کرده است²

1.مشارق الانوار:149
2.امالی صدوق:57ح7مجلس2
3.بحار الانوار:37/39 ح7
4.مدينه المعاجر:352/2ح596
5.انوار المعنانيه:24/1
6.روضه الواعظين:110
7.القطره:ج1ص245-245