آن‌گاه که بنی اسرائیل مرتکب گناه شدند، به ایشان امر شد که بگویید: «حِطَّة» و داخل باب شوید تا خدا شما را بیامرزد.( سوره بقره، آیه 58؛ سوره اعراف، آیه 161.)
این جریان به باب‌الحطّة معروف شد؛ اگرچه بسیاری نپذیرفتند، به همین مناسبت رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:
«مَثَلُ أَهْلِ بَیتِی مَثَلُ بابِ حِطَّةٍ فِی بَنِی إِسْرائِیلَ»؛( بحارالانوار، ج 24، ص 198؛ امالی طوسی، ص 633؛ امالی صدوق، ص 74. جمع الجوامع، ج 1، ص 9279. جامع الاحادیث، ج 10، ص 8.)
«اهل بیت من همانند باب الحطه در بنی اسرائیل هستند، که تمسّک به ایشان موجت مغفرت است».
از امیر مؤمنان‌علیه السلام هم نقل شده که فرمود:
«أَنَا بابُ حِطَّةٍ»؛( بحارالانوار، ج‌39، ص 339؛ توحید صدوق، ص‌164؛ معانی الاخبار، ص 17.)
«من باب حطه و مغفرت الهی هستم».
امام صادق‌علیه السلام در آداب زیارت امام علی‌علیه السلام فرمود: خود را به قبر حضرت بچسبان و بگو:
«یا وَلِی اللَّهِ! یا حُجَّةَ اللَّهِ! یا بابَ حِطَّةِ اللَّهِ...»؛( بحارالانوار، ج 97، ص 375؛ مفاتیح الجنان، زیارت مطلقه امیرالمؤمنین.)
«ای ولی خدا، ای حجت خدا و ای باب حطه و مغفرت الهی!