نقطه پایان افراطی گری توافق هستهای پایان همه مشکلات نیست، اما میتواند پایان یکی از اساسیترین مرضهای سیاسی –اجتماعی باشد که هم جامعه و هم منطقه در سالهای متمادی گرفتار آن بود.
به گزارش جماران در یادداشت غلامعلی جعفرزاده در اعتماد آمده است: من باور دارم که این توافق پایان افراطیگری خواهد بود. توضیح این مساله در ابعاد بینالمللی و منطقهای آن بسیار روشن است. رژیم صهیونیستی به عنوان افراطیترین عنصر عرصه بینالملل که در فرآیند مذاکرات هستهای ایران و ١+٥ در لاک انزوا فرو رفته بود، بیش از پیش از چنین موقعیتی رنج خواهد برد. همینطور برخی نظامهای سیاسی عرب منطقه که گام در مسیر افراطیون گذاشتهاند خود را در خطر جدی انزوا میبینند.
این وضعیت را میشود به روشنی از موضعگیریهای حکام این کشورها و دولتها و ابراز آشکار نارضایتی آنها از توافق حاصل شده بین ایران و قدرتهای جهانی متوجه شد. افزایش دامنه همکاریهای ایران با کشورهای غربی قطعا میتواند بر نفوذ کشورمان در این حوزهها و تاثیر بیشتر منطق ما بر سیاستهای دولتهایی نظیر امریکا و کشورهای اروپایی تاثیر مثبت بگذارد. اما من بر این باورم که این وضعیت برای ما روی دیگری هم دارد که باید در داخل کشور به دنبال آن بگردیم و آن نفی افراطیگری در درون جامعه خودمان است. اگر پایان مذاکرات را پایان افراطیگری داخلی هم بدانیم اصلا بیراه نگفتهایم. منظور از این سخن حذف یک جریان یا طرد یک گروه در بطن جامعه و معادلات سیاسی نیست. بلکه منظور طرد یک رفتار است. به عبارتی میتوانیم امیدوار باشیم که رفتارهای تند و افراطی از دستور کار برخی جریانهای سیاسی کنار رود و آنها با شیوه دیگری به حیات سیاسی خود ادامه دهند.
این امیدواری سه ضلع مهم دارد؛ بن بست روشهای قبلی، نتیجه بخش بودن شیوه گفتوگو و تعامل و حفظ اعتدال و البته بازخورد عمومی نتایج حاصل از شیوه دوم. قطع به یقین در فضایی که در سطح جامعه و بعد از توافق هستهای ایجاد و البته امیدی که در لایههای عمومی متولد میشود، گروههای هوادار روشهای قبلی برای حفظ و حراست از حیات سیاسی خود راهی جز بازنگری بر رفتارهایشان نخواهند داشت. هر چند شاید قسمتی از آنها دست به این کار نزنند اما تردیدی نیست که قسمت تاثیرگذاری از آنها هم به حکم تجربه و تعقل به اندیشیدن و بازنگری در مسیری که تا پیش از این طی کرده بودند، خواهند پرداخت. در فضایی که گفتوگو و منطق اسب سیاست را جلو میبرد بسیار سخت خواهد بود که روشهای تند بتوانند دوباره در صدر انتخاب سیاسیون قرار بگیرند. توافق هستهای به دست آمده با رد عملی بسیاری از پیشبینیهای قبلی همزمان منطق پشت این پیشبینیها را هم زیر سوال برده است. شکی نیست که تندروی و افراطیگری تا مدتها نخواهد توانست از زیر سایه این علامت سوال خارج شود.
|