پایگاه اطلاع رسانی جماران: از جمله نامه های عرفانی و ارزشمند حضرت امام خمینی(س) به عروس گرامی شان خانم دکتر فاطمه طباطبایی (همسر مرحوم حجت الاسلام والمسلمین سید احمد خمینی)، نامه ای است که اختصاص به بیان اسرار الهی در صحیفه فاطمیه دارد.
این نامه از جمله مطالبی است که در دوره 21 جلدی صحیفه امام منتشر نشده است.
متن این نامه به همراه دستخط حضرت امام نخستین بار در فصلنامه حضور، ش 32 وابسته به موسسه تنظیم و نشر آثار امام به چاپ رسیده است و پرتال امام خمینی به مناسبت فرارسیدن شهادت حضرت زهرا(س) اقدام به بازانتشار متن نامه به همراه تصاویر مربوط نموده است.
در بخشی از این نوشته که اختصاص به بیان شأن و مقام عظیم حضرت فاطمه (س) دارد آمده است:
«دربارۀ شخصیتی که هزار بعد الهی دارد که معرفت به هر بعد آن از حیطۀ قلم و زبان خارج است چه می توان گفت و چه می توان فهمید. شخصیت زهرای مرضیه و صدیقه طاهره (ع) را کسی نشناسد جز آنانکه دارای ابعاد الهی تا آخرین نقطۀ آن باشند و آن نیست جز پیامبران اولی العزم و خلص اولیاء همچون معصومین علیهم صلوات الله. او از مرتبه غیب احدیت ظاهر و تا آخرین نقطۀ شهود جلوهگر و از ادنی مرتبه شهود تا مرتبۀ اعلاء غیب مُتیّم دائره است چون خلص اولیاء علیهم سلام الله و هر عارف یا فیلسوف یا عالم که دعوی معرفت مقام مقدس او کند در خطا و اشتباه بسر می برد.
چگونه می توان از مقام آن بزرگوار پرده برداشت که پیامبر اسلام در زمان حیاتش با او معامله یک کامل مطلق می کرد و پس از رحلت شریفش بحسب روایات معصومین چون روایت کافی از حضرت ابی عبد الله صادق علیه صلوات الله که فرمود فاطمه (ع) بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هفتاد و پنج روز زنده بود و سخت در فراق پدر محزون بود و پیاپی جبرئیل نزد آن حضرت می آمد و در عزای پدر بزرگوار او تسلیت نیکو می داد و نفس مبارکش را با طیب الله نفسک شاد می کرد و از پدر بزرگوارش و مکانت او خبر می داد و خبر می داد از آنچه بذریه او خواهد گذشت بعد از او و همواره علی علیه السلام آن مطالب را می نوشت در این هفتاد و پنج روز ملک وحی که بر انبیاء عظام نازل شده وحی خدا را می آوردند بر آن یادگار اعظم انبیاء.»
حضرت امام این نامه را با چند بیت شعر به پایان می رسانند:
فاطی از فاطمه خواهد سخنی بین چه می خواهد از مثل منی
آنکه جبریل پیام آور اوست عارف منزلتش داور اوست
کی است در جمع رسل جز احمد کاتب وحی وی از سوی احد
دخترم دست بدار از دل من عشق من جوی در آب و گل من
