وقتي انسان دست به دعا برداشت، طبق روايات و سنت معصومين (عليهم ‏السلام) مستحب است آن را بر سر و صورت خود بكشد؛ براي اينكه لطف خدا به اين دست پاسخ داده است. دستي كه به سوي خدا دراز شود، يقيناً خالي بر نمي‏ گردد و دستي كه عطاي الهي را دريافت كرد، گرامي است، لذا خوب است آن را به صورت يا به سر بكشد.گاهي امام سجاد (سلام ‏الله عليه) چيزي كه به سائل مرحمت مي‏ فرمودند، دست مبارك را مي‏ بوييد و مي‏ گفت: اين دست به دست الهي رسيده؛ چون خدا فرمود: هو يقبل التوبة عن عباده ويأخذ الصدقات
(کتاب حكمت عبادات،حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی، ص215)