از آنجا که همّت‌ انسان ها با یکدیگر تفاوت دارد بعضي‌ها سعي مي‌كنند همان محدوده‌اي كه هستند آن را حفظ کرده و برخي‌ دیگر مي‌كوشند كه از آ‌ن محدوده در آیند و فضاي بازتري را ادراك كنند.خداوند ما را جامع مُلك و ملكوت خلق كرد تا با ملكوتيان و با فرشته‌ها گفتگو و رابطه داشته باشیم.
هدف خلقت را بایدشناخت
انسان اگر بخواهد طيّب و طاهر باشد بايد اولاً هدف خلقت را بشناسد و ثانياً خود را با آن هماهنگ كند. خداي سبحان مائده و مأدبه‌اي ملفّق از اجرام و اجسام خلق كرد كه از يك سو مُلك است و از سوي ديگر ملكوتيان.
فرشته‌هايي خلق كرد، معارف ومقاماتي خلق كرد، آسمان و زميني هم خلق كرد و آسمان را با راه شيري و منظومه شمس و قمر و امثال اينها را آفريد،زمين را هم با منابع طبيعي و امثال ذلك خلق كرد. كلّ اين مجموعه را به عنوان سفره ای آماده براي ما قرار داد و فرمود: ما اينها را براي شما خلق كرديم؛ تسخيركننده خداست نه ما ولي براي ما تسخير كرده يعني راه بهره‌برداري از آسمان و زمين را به ما آموخت كه ﴿سَخَّرَ لَكُم مَا فِي السَّماوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ﴾ براي اينكه از مجموعه آسمان و زمين طرْفي ببنديم؛ ما را كَوْنِ جامع قرار داد لذا ما مي‌شويم جامع وجهان مي‌شود مجموع.
در جهان، مُلك و ملكوت هست و خداوند ما را جامع مُلك و ملكوت خلق كرد. به ما بدن داد كه ملكي است و جان داد كه ملكوتي است و فرمود: ﴿نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُوحِي﴾و جان را هم به دو منظور عطا كرد يكي اينكه با ملكوتيان رابطه داشته باشيم و با فرشته‌ها گفتگو داشته باشيم﴿إنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلاَئِكَةُ﴾از طرفي هم درايت و تدبير و مديريت جهان را به وسيله روح بايد انجام بدهيم.منتها همّت‌ انسان ها با هم فرق مي‌كندچرا که بعضي‌ها سعي مي‌كنند همان محدوده‌اي كه هستند آن را حفظ كنند و سالم باشند و برخي‌ها مي‌كوشند كه از آ‌ن محدوده به در آیند و فضاي بازتري را ادراك كنند.
از حجاب خويشيِ خويش به در آیید تا ديدِ تان وسيع و طاهر گردد
شما مي‌بينيد طاووس وقتي مي‌خواهد سر از تخم در بياورد آنجا ديگر سخن از بال و پر رنگارنگ و زيبايي مطرح نيست اما وقتي كه آن پوست را شكست و در آمد مي‌شود طاووس و بال و پر زيبا پيدا مي‌كند؛ ما هم اگر از اين پوسته در بياييم مي‌شويم پرنده.از حضرت أبي‌ابراهيم امام كاظم(عليه السلام) نقل كردند كه فرمودند: «ليس بينه و بين خلقه حجابٌ غير خلقه» يعني غير خود خلق، بين خلق و خالق حجاب نيست لکن انسان تا در پوسته خودش هست، خود را مي‌بيند و از مشاهده جمال و جلال الهي محروم است اما وقتي از پوسته خود به در آمد و از حجاب خويشيِ خويش به در آمد آن‌گاه منطقه ديدِ او وسيع می گردد.    منبع:سایت آیت الله العظمی جوادی آملی