اعلام ارقام سوء استفاده ميلياردي از سوي بعضي از مسئولين نه تنها مردم را شگفت زده کرد بلکه باز اين سئوال تکراري را به اذهان متبادر ساخت که چگونه مي‌شود اين ارقام نجومي از چرخه اقتصادي خارج شوند و بعد از انجام تخلف کشف گردد؟ هنوز شوک 3 هزار ميلياردي و ارقام مشابه آن بهبود نيافته و ويژه خواري يک فرد تقريباً جوان و امپراطوري افسانه اي اش فراموش نشده که اين ارقام جديد از سوي يکي از عالي ترين مديران اجرائي کشور افشا مي‌شود که ديگر نمي‌توان آن را شايعه اي از سوي شبکه هاي اجتماعي قلمداد کرد. در جامعه اي که دل هر عابر هنگام مشاهده صدها اطلاعيه فروش کليه در اطراف بيمارستان هاي تخصصي به درد مي‌آيد و هزاران جوان به خاطر نداشتن امکان مالي در حسرت تشکيل خانواده هستند، چگونه مي‌توان افکار عمومي را قانع کرد که چند نفر با داشتن ابزار اقتصادي بظاهر قانوني توانسته اند سرمايه اي را غارت کنند که با آن هزاران خانه و صدها بيمارستان و مدرسه مي‌توان ساخت! هر چند ممکن است بخشي از اين اموال به بيت المال عودت داده شود ولي قسمتي ديگر قطعاً قابل بازگشت نخواهد بود. چند سال زندان لوکس با امکانات رفاهي قابل توجه و سپس بازگشت به جامعه! اگر اسيد پاشي محارب و سارق مسلح عامل ايجاد رعب و وحشت و اوباش موجب تهديد امنيت ملي قلمداد مي‌گردند، اينگونه افراد نيز بخاطر خدشه دار نمودن غرور ملي و توهين به شخصيت عمومي مردم در داخل و خارج بايد بطور علني محاکمه و مشمول مجازات بزهکاران يادشده فوق باشند. ايجاد تزلزل دراعتماد عمومي و کمرنگ کردن سرمايه هاي اجتماعي کمترين عوارض اينگونه بزهکاري ها مي‌باشد. قتل يک دبير زحمتکش توسط دانش آموز وي و کشته شدن دو فرزند بدست مادرشان و خشنونت هاي متعدد رفتاري که اخبار آن هر روز در رسانه ها به اطلاع مردم مي‌رسد با ايجاد اضطراب اجتماعي، امنيت رواني مردم را به چالش مي‌کشند. اگر نظريه رفتار شناسان را بپذيريم که خرابکاري هاي اجتماعي محصول تبعيض هستند و فساد اقتصادي ناشي از عدم شفافيت رفتاري، آنگاه اصلي ترين دليل افزايش خشونت در جامعه را در مي‌يابيم. مردم مي‌گويند اين فساد اولين نبوده و آخرين نيز نخواهد بود، اما اين قطار بي ترمز در کجا توقف خواهد کرد؟ مهم نيست اين مفاسد اقتصادي در کدام دولت رخ داده نکته پر اهميت ريشه يابي اين ناهنجاري ها و يافتن ابزار پيشگيري و تدوين مجازات هاي باز دارنده است. تا وقتي رانت و ويژه خواري يک سنت شوم و موجود در جامعه باشد و شفافيت طلبي، تهاجم سياسي قلمداد گردد، چند وقت ديگر بايد شاهد اعلام ارقامي درشت تر و بزرگتر از رقم فعلي باشيم. تا وقتي 60 درصد از مردم فقط دو درصد از درآمدشان و 40 درصد هيچ بود جه اي براي تفريح و نشاط اختصاص يابد، نتيجه اي جز افزايش خشونت و جرايم خشن نخواهيم داشت. چرا فرمان هشت ماده اي مقام معظم رهبري که در سال 1380 صادر شد مبناي کار و برنامه هاي اقتصادي قرار نمي‌گيرند؟ وقتي مقامات رسمي تعداد فقيران را 15 ميليون نفر و 15 درصد از جمعيت کشور اعلام مي‌کنند،چه دستهائي بدنبال غارت سرمايه هاي ملي هستند؟ در حقيقت تعداد فقيران خيلي بيشتر از عدد ياد شده و افراد زير خط فقر مطلق بيش از 20 درصد مي‌باشد. انتظار براي چيست؟ اکثريت مردم به احترام رهبر عزيز و آرمانهاي انقلاب اسلامي در مقابل اين همه دهن کجي سکوت اختيار کرده اند و اين حرمت نبايد مورد سوء استفاده قرار گيرد، ساکنان حاشيه هاي امن غارتگري اطمينان داشته باشند که خون بهاي شهيدان و دست رنج مظلومان پاسخي سخت دارد و صبر مردم اندازه. منبع: ابتکار