«غلامحسین دهقانی»، سفیر و سرپرست نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار جماران با اشاره به این که امام خمینی برای پیشبرد اهداف انقلاب، اعتقاد به حکومت بر دل‌ها و بسیج توده‌ها  داشت؛ گفت: آنچه که حضرت امام (س) به عنوان تأثیرگذاری بر افکار عمومی مطرح می‌کردند، امروزه به عنوان «دیپلماسی عمومی» شناخته می‌شود؛ چراکه حضور مردم در صحنه سیاست و تأثیرگذاری آنها در این زمینه نسبت به گذشته بسیار بیشتر شده است.

وی در ادامه افزود: امام می‌دانستند که دولت‌ها، مسائل و مشکلات بسیاری دارند و به دلیل اینکه تحت فشار قدرت‌های مسلط جهانی قرار دارند، آمادگی پیشبرد این اهداف را ندارند و همراهی نمی‌کنند. به هر حال پیشبرد چنین اهدافی برای دولت‌ها ریسک داشته و دارد.

دهقانی با تأکید بر تحولات تکنولوژیکی در جهان گفت: خوشبختانه اتفاقاتی که در دو دهه گذشته در حوزه تکنولوژی افتاده، به کمک حوزه دیپلماسی عمومی و ارتباط گیری با مردم آمده است. آمریکا کشوری است که از نظر تعداد رسانه‌، حرف اول را در دنیا می‌زند. اگر حدود نزدیک به 5600 اندیشکده فکری یا think tank در دنیا وجود داشته باشد، تقریبا دو هزار مورد از آن ها فقط در آمریکاست و کشور دوم هم فاصله خیلی زیادی از آمریکا دارد.

سرپرست نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل متحد درباره عرصه‌های موجود در آمریکا برای تبیین آرمان‌های انقلاب ادامه داد: غیر از رسانه‌ها و اندیشکده‌های فکری، سازمان‌های غیردولتی هم نقش بسیار زیادی در تأثیرگذاری روی افکار عمومی دارند. ما این ابزارها را در اختیار داریم و از هر سه استفاده می‌کنیم.

وی افزود: هرچند در آمریکا سلطه اصلی در ارتباط با رسانه‌ها و اندیشکده‌ها و همچنین سمن‌ها دست لابی‌های صهیونیست است، ولی این مسئله راه ما را برای رساندن پیام خود و تأثیرگذاری بر افکار عمومی نبسته است. البته این کار دشوار است، به دلیل اینکه فضای غالب، فضای حاکمیت صهیونیست‌هاست، چراکه سرمایه‌ها دست آنهاست و نفوذ قابل توجهی طی سال‌های گذشته در آمریکا ایجاد کرده‌اند. با این وجود، تکنولوژی جدید، محیط اجتماعی، فضای اجتماعی اینترنت، توئیتر و فیس بوک نیز ابزارهایی است که می‌توان در آمریکا استفاده کرد و به راحتی پیام خود را به افکار عمومی رساند.

دهقانی در پایان خاطرنشان کرد: در رسانه‌ها در پاسخ به هرچه که علیه ما نوشته می‌شود، مقاله می‌نویسیم. اگر اندیشکده‌ها جلساتی بگذارند، شرکت می‌کنیم. آنجا سخنرانی داریم و به سؤالات پاسخ می‌دهیم. گاهی هم در دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها حضور می‌یابیم و به سؤالات جوانان و دانشجویان آنجا پاسخ می‌دهیم.