از خدای متعال سوال كرد : خدايا اين عابد چرا اين قدر پاداشش كم است ؟ به او وحی رسيد كه برو او را امتحان كن ، به‏ اين كه به صورت يك انسان مجسم شو ، مدتی پيش او باش تا از نزديك او را بشناسی ، آن وقت ما جوابت را می‏دهيم .

 او به صورت يك انسان درآمد و رفت در نزديكی او ، او هم شروع كرد به عبادت كردن . مدتی با او هم‏شكلی كرد تا كم‏كم با او انس گرفت و توانست باب سخن را با او باز كند .

 يك‏ وقت اين ملك رو كرد به اين عابد ، نگاه كرد به آن دره و آن دشت كه‏ خيلی سبز و خرم بود و سبزه زيادی داشت و گفت : عجب جای باصفايی است ، چه جای خوبی است برای عبادت !

 عابد جواب داد : بله ، چه جای خوبی است ، ولی يك غصه هميشه در دل من هست و از اين غصه خيلی ناراحتم . گفت : چه غصه‏ای داری ؟

گفت : ای كاش اين خدای ما يك الاغ سواری می‏داشت ، می‏فرستاد اين جا ، ما برايش می‏چرانديم . فرشته فهميد اين ، معرفت در كارش نيست .

عمل‏ بی‏معرفت ارزشی ندارد ( « ليبلوكم ايكم احسن عملا ») . آدمی كه خدايی را عبادت می‏كند كه درباره آن خدا فرض می‏كند كه يك الاغ داشته باشد ( مثل‏ آنهايی كه می‏گفتند : خداوند هر شب جمعه از آسمان برين به آسمان دنيا پايين می‏آيد و از آسمان دنيا روی زمين می‏آيد ، و بوده‏اند افرادی كه‏ می‏رفتند روی پشت بامشان يك مقدار جو می‏ريختند كه اگر الاغ خدا روی‏ پشت‏بام آنها آمد بی‏جو نماند و يك مقدار جو بخورد ) چنين آدمی تمام عمر زحمت بكشد و جان بكند ، چه ارزشی و چه اثری دارد ؟

آشنايی با قرآن  ، استاد شهيد مرتضي مطهري ، جلد 8 ، تفسير سوره‏های طلاق ، تحريم ، ملك و قلم ، صفحه 139 و 140

(استفاده از مطلب بدون ذكر نشاني سايت جايز نيست)