جی پلاس، مدت کوتاهی بعد از شهادت رجایی و باهنر، سومین دوره انتخابات ریاست جمهوری برگزار و آیت الله خامنه ای با کسب اکثریت آرا به این مقام برگزیده شد.

مراسم تنفیذ وی در تاریخ هفدهم مهر ماه سال 60 مطابق با عید سعید غدیر در جماران برگزار شد و امام نیز به ایراد سخن پرداخت. متن کامل سخنرانی امام به شرح زیر است:

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

ما قبل از هر چیز، همگى باید از خداوند تعالى تشکر کنیم که ملت ما را توفیق این خدمتگزارى‏ هاى به اسلام را عطا فرموده است و از ملت تشکر کنیم که در همه مراحل، از قبل از انقلاب تا زمان انقلاب و تا پیروزى انقلاب، یکدل و یک جهت براى اقامه عدل اسلامى و براى دفع اشرار و رژیمهاى فاسد و اقامه رژیم جمهورى اسلامى، کوشش کردند و از زمانى که بپاخاستند تا کنون در صحنه بوده ‏اند و با تمام توان خود و بذل مال و جان و فرزند و خاندان، براى پیدا شدن عدل الهى و مستقر شدن احکام آسمانى کوشا بوده‏ اند و در صحنه الآن هم بیش از پیش حاضرند. و دلیل اینکه بیش از پیش است این مراتب آرا در رؤساى جمهورى است که هر کدام از دیگرى بالاتر [است‏] و این رأى اخیر رأیى است که من گمان نمى ‏کنم در دنیا سابقه داشته باشد که به این طور، بدون اینکه تبلیغات دامنه ‏دارى شده باشد، با فرصت کم و بدون اینکه یک خوف یا طمعى در کار باشد، همه قشرهاى ملت از مراجع بزرگ اسلام و علماى اعلام بلاد و قشرهاى دیگر مستضعف و بپاخاسته به پاى صندوقها رفته ‏اند و رأى خودشان را داده ‏اند؛ یعنى، رأى به اسلام.

ما مرهون این زحمات و این خدمات هستیم. همه ما و همه آقایانى که حاضر هستند، چه کشورى و چه لشکرى، همه ما مرهون زحمات این ملت هستیم. این ملت، ما را از انزوا بیرون آورد و این ملت دست همه شما را گرفت و از حبسها بیرون کشید و دست جور ستمکاران را از سر این کشور قطع کرد. خداوند ان شاء اللَّه، این ملت را پایدار و این اشخاصى [را] که براى اسلام در جبهه‏ ها و پشت جبهه ‏ها زحمت مى‏ کشند سعادتمند و پیروز فرماید. تمام این مسائل براى این است، که اولًا، اسلام ایده ما و شما و ملت است و ثانیاً، ملت همراه است با دولت، با ارتش، با مجلس، با قوه قضائیه و سایر ارگانهایى که هست؛ ملت در صحنه است. همان طورى که پیروزى براى حضور ملت در صحنه بود، ادامه پیروزى هم همین معنا را دارد.

و شما مقایسه کنید ما بین این کشور و کشورهاى دیگر [را] از قبیل کشور مصر، عراق و سایر کشورهاى نظیر آنها و کشورهاى بزرگى که در پس اینجا واقع شده ‏اند و هدایت مى ‏کنند آن نوکرهاى خودشان [را] براى به دست آوردن قدرت. مقایسه کنید، ببینید رئیس جمهورى شهید مى ‏شود در ایران، هیچ اتفاقى نمى‏ افتد، دنبال او و بعد از مدت کوتاه، یک رئیس جمهور به جاى او مى‏ نشیند. رئیس جمهور فاسد در مصر کشته مى ‏شود، مصر به هم مى ‏خورد! اعلام حکومت نظامى [مى ‏شود] یک سال. فرق ما بین اینجا و آنجا و این رئیس جمهور با آن رئیس جمهور این است که اینجا اتکا به اسلام است و همه ملت زیر پرچم اسلام قیام کردند و رئیس جمهور [هم‏] شهید بشود، ملت در صحنه است و به جاى او، یکى دیگر را اقامه مى ‏کند. و آنجا پشتوانه تفنگ است و مسلسل است و قواى نظامى است و از ملت جدا و ملت از آنها جدا. اتکال این ملت به خداست و اتکال‏ دولت مصر و عراق به اروپا و امریکا و شوروى است. ملتها اینجا در صحنه هستند و ملتها آنجا در خارج صحنه. از این جهت است که با کشته شدن رئیس جمهور در اینجا، هیچ اتفاقى نمى ‏افتد که دنباله کشتن رئیس جمهور باشد و در آنجا، همچو به هم مى‏ خورد که براى تشییع جنازه نامبارک او نمى‏ گذارند [کسى شرکت کند؛] باید جواز داشته باشند، نمى‏ توانند تشییع جنازه کنند. براى چه؟ براى اینکه ملت مخالف آنهاست.

و از اینجا باید به همه کشورهاى اسلامى تذکر بدهم و اخطار کنم که شماها در اشتباه هستید؛ شماها که اتکالتان را از خدا برداشته و به قدرتهاى دنیوى مثل شوروى، مثل امریکا، اتکال پیدا کرده ‏اید و ملتهاى شما از شما متنفرند و لهذا، اگر یک روز سرنیزه را بردارید، نابود خواهید شد، شما به خود آیید و این رویه را ترک کنید. شما از ملت ایران و دولت ایران الگو بگیرید. ملت ایران الآن آرامش را در کشور ایجاد کرده است و خود آرامش را ایجاد مى ‏کند، بدون اتکال به یک قدرت دیگرى. دولت هم اتکال از سرنیزه را برداشته و اتکال به خدا و به ملت کرده است. از این جهت، هیچ اتفاقى نمى‏ افتد از کشته شدن و شهید شدن رئیس جمهور یا شهید شدن نخست وزیر. اینها براى این است که ما در زیر پرچم مبارک اسلام [هستیم‏] و اتکال به خداى تبارک و تعالى [داریم‏] و ملت ما وفادار به اسلام است. ملتهاى اسلامى دیگر هم اتکالشان به خدا و اسلام است.

دولتها کارى بکنند که جلب نظر ملت را بکنند. دولتها بناشان بر این نباشد که در سایه سرنیزه حکومت کنند. شما دولتهاى اسلامى به اندازه محمد رضا، نه قدرت داشتید و نه پشتیبان. پشتیبان او همه قدرتهاى عالَم بود. من آن وقتى که در پاریس بودم، فهمیدم که همه پشتیبان این آدم هستند. مع ذلک، این ملت که قیام کرده بود آن سرنیزه را شکست و آن مسلسلها را درهم کوبید و آن قدرتهاى بزرگ را از ایران بیرون کرد و هر چه خواستند او را نگه دارند و دنبال او کارهاى خودشان را انجام بدهند، نتوانستند؛ براى اینکه ایران متکل به خدا و متکل به قدرت خود بود. دولتهاى وابسته به امریکا، وابسته به شوروى، که‏ مخالف با نص قرآن است وابستگى آنها، بیایند بیدار بشوند؛ توجه کنند که عزت مال اسلام است. و اگر آنها دست بردارند از شیطنتهایى که به آنها تعلیم مى‏ دهند و برگردند به دامن ملتهاى خودشان- اگر امکان برگشتن برایشان باشد- برگردند و به ملتهاى خودشان بپیوندند تا محتاج به سرنیزه نباشند و محتاج به حکومت نظامى نباشند. شما دیدید که با این انقلاب عظیمى که در ایران واقع شد، یک روز حکومت نظامى اعلام نشد، یک روز وضع غیر عادى در هیچ جاى این کشور اعلام نشد؛ براى اینکه حکومت نظامى براى سرکوبى ملت است و ما کسى را نداشتیم که از ملت جدا باشد و بخواهد ملت را سرکوب کند.

اینکه صدام این قدر بعد از به دام افتادن و کار غیر عقلایى کردن و روى تخیلاتى که به او تحمیل کرده بودند، به ایران حمله کرد و امروز مى‏ خواهد خودش را از این دام بیرون بکشد و هر روز یک جور، یک نحو یک توطئه انجام مى‏ دهد، یک روز با اسرائیل مى ‏سازد و یک جایى از کشور خودش را بمباران مى ‏کند، یک بنگاهى را بمباران مى ‏کند و به گردن ایران مى‏ گذارد و ایران را با اسرائیل موافق مى ‏داند، هم پیمان مى‏ داند؛ ایرانى که از قبل از انقلاب با اسرائیل مخالف بوده است و از اول انقلاب تا کنون همیشه مخالف بوده است و اعلام مخالفت کرده و همه چیز را به روى او و دوستان او بسته است، این ایران را مى‏ گوید مخالف با اسرائیل نیست، بلکه هم پیمان با اسرائیل است. خوب، این مرد چه داعى داشت که خودش را به این دام بیندازد تا محتاج به این طور دروغهاى شاخدار و این طور توطئه‏ ها بشود. و یک روز هم در کویت، یک عملى انجام مى‏ دهند و مى‏ گویند که این عمل را ایران انجام داده است.

این کویت و سایر شیخ‏ نشین ‏ها تنبه پیدا بکنند به اینکه این طور امور براى آنها صرفه ندارد. بدانند این معنا را که ابرقدرتها از شما استفاده مى ‏کنند و آن روزى که دیدند از شما استفاده حاصل نمى‏ شود، تفاله شما را به دور مى ‏ریزند.

ما دیدیم که قبل از اینکه سادات ساقط بشود، امریکا جانشین براى او معیّن مى ‏کرد.

سادات باز زنده بود و داشت مثل حیوانات راه مى‏ رفت! لکن امریکا پیش‏ بینى کرد که‏ باید به جاى او که باشد؛ آن نوکرى که همه حیثیت خودش را به باد داد در خدمتگزارى به امریکا، آن روزى که کشته شد و آن طور بساط در مصر پیدا شد. این رئیس جمهور تحمیلى ثانى، که خیال دارد در مصر مثل آن حکومت کند و دربست خودش را در اختیار امریکا گذاشته است، قبل از اینکه به ریاست برسد، اعلام همبستگى خودش را با اسرائیل و امریکا کرده است. ندیده است که همان طورى که سلف طالحش به واسطه خشم ملت به جهنم واصل شد، همین عمل را با او هم خواهند کرد.

ملت مصر باید این مطلب را بداند که اگر قیام کند بر خلاف این توطئه ‏ها، همان طورى که ایران قیام کرد، آنجا هم خواهد پیروز شد. ملت مصر از حکومت نظامى نترسد و به او اعتنا نکند و همان طور که ایران حکومت نظامى را شکست و به خیابانها ریخت، آنها هم بشکنند و به خیابانها بریزند و این تفاله‏ هاى امریکا را بیرون بریزند. ملت مصر ننشینند تا این قدرت از بین رفته دوباره دست و پاى خودش را جمع کند و نفوذ خودش را بر ملت تحمیل کند. امروز روزى است که ملت مصر باید قیام کند. امروز روز ضعف دولت است و قدرت ملت. باید قدرت را نشان دهد و اعتناى به این حکومت نظامىِ بر خلاف همه موازین نکند و بشکند این حکومت نظامى را و به خیابانها بریزد و این دولتى [را] که مى ‏خواهد با سرنیزه با اسلام مخالفت کند و به صراحت مى‏ گوید که هر کس که به اسلام وفادار باشد او را سرکوب مى‏ کنیم، [از بین ببرد.] این تکلیفى است براى ملت مصر، براى علمایى که وابسته به حکومت نیستند. این تکلیفى است براى علما. علماى مصر بپاخیزند و براى خاطر خدا، از اسلام دفاع کنند. چه عذرى است براى علماى مصر که اعلام ضدیت با اسلام را- این حکومت قبل از آمدنش به سرکار اعلام کرده است که هر چه با اسلام ربط داشته باشد ما او را سرکوب مى‏ کنیم- چه عذرى است براى علماى اسلام در مصر که نشسته‏ اند و گوش مى ‏کنند تا اینکه اینها دوباره غلبه کنند؟! امروز شما پیروزید.

ملت مصر امروز قدرت دستش است.

ارتش معلوم نیست که با دولت باشد، مگر آنهایى که جیره خوار امریکا هستند. ارتش مصر توجه کند به اینکه اگر بخواهد پشتیبانى کند از این حکومتى که اعلام کرده است که من تابع امریکا هستم و اسرائیل و من هر کس دم از اسلام بزند او را خفه مى‏ کنم، این ننگ را به خودش، ارتش مصر راه ندهد و مهلت ندهد تا بعد از این، باز اسرائیل بیاید و به شما حکومت کند، و اسرائیل و امریکا مقدرات شما را در دست بگیرند. ارتش عراق چه بهره ‏اى برد از این کار؟

خطاى صدام که به واسطه خدمتگزارى به امریکا و خدمتگزارى به اسرائیل، که از ایران صدمه دیده بودند، به ایران حمله کرد، ارتش عراق چه بهره ‏اى از این برد؛ جز اینکه هزاران نفر از افرادش در اینجا کشته شدند؟ ارتش عراق که مى‏ بیند ملت عراق با این حزب فاسد، با این حزب کافر مخالف است، او هم مخالفت کند و دیگر اجازه ندهد بیش از این جوانانشان کشته بشود. ما و ارتش ما نمى‏ خواهیم که جوانان مسلمین که با فشار به ایران مى‏ آیند براى اینکه عمل کنند بر طبق افکار فاسد صدام، کشته بشوند. ما همه ملت اسلام و جوانان اسلام را دوست داریم و مى ‏خواهیم که به راه حق و به راه اسلام و به راه ملتهاى خود سیر کنند. ارتش عراق چرا نشسته و صدام دارد مملکت عراق را تباه مى ‏کند و ارتش عراق را تباه مى ‏کند و اسلام را زیر پا مى ‏گذارد؟ ارتش عراق، ملت عراق، بپاخیزید و این تفاله ‏ها را بیرون ریزید! همه ملتهاى اسلام باید قیام کنند و راه حق را به پیش بگیرند. همه دولتها باید برگردند و خاضع بشوند در مقابل ملت. البته از صدام گذشته است؛ مثل اینکه از سادات هم گذشته بود.

و اینهایى که در داخل کشور ما به تخیلات فاسد، مشغول به شرارت هستند، ما هیچ میل نداریم که این جوانهاى گول خورده و این دختر و پسر گول خورده در این بیغوله‏ ها پیش این شیاطین باشند و از آنها الهام بگیرند. شما جوانها- دختر و پسر- چه دیدید از این سران فاسد خودتان جز ادعا و جز انحراف؟ مگر همینها نبودند که ادعا مى ‏کردند ما با خلق موافقیم، با دیگران مخالف و با اجانب مخالف؟ مگر اینها ادعا نمى‏ کردند و باز هم نمى ‏کنند- لفظاً- که ما با امریکا مخالفیم و با غرب مخالف؟ شما دیدید که عملًا بر خلاف این عمل کردند و به دامن امریکا پناه بردند و امریکا از آنها پشتیبانى مى ‏کند. شما جوانها چرا فکرتان را در اختیار دیگران گذاشتید؟ چرا استقلال فکرى ندارید؟ چرا خودتان مطالعه نمى ‏کنید در احوال این سرانتان که شما را دارند تباه مى‏ کنند و خودشان یا در بیغوله ‏ها هستند یا فرار از این کشور کردند و [مى ‏خواهند] شما را به هلاکت بیندازند و مى‏ گویند بعد، که شما کارها را انجام دهید، ما مى ‏آییم و به شما حکومت مى‏ کنیم؟

چرا تفکر نمى‏ کنید؟ چرا توجه ندارید به مصالح خودتان؟ آن روزى که اینها بیایند و سلطه پیدا کنند بر این کشور، معلوم نیست که با شماها هم چه خواهند کرد. کسى که طریقه اسلام را ندارد، وفادار نیست. همینها بودند که افراد خودشان را ترور مى‏ کردند به مجرد اینکه بر خلاف رأیشان عمل مى‏ کردند و همینها هستند که اگر- خداى نخواسته، به فرض محال- قدرت در دستشان بیاید، جز حزب خودشان و جز اشخاصى که مربوط به خودشان است، تمام هواداران را- اگر بیدار بشوند و یک کلمه بخواهند بر خلاف آنها بگویند- قتل عام خواهند کرد. شما گمان نکنید که اینها براى ملت، براى شما و براى اسلام ارزش قائل هستند. شما دیدید که با همه ادعاها که اینها داشتند، به جایى فرار کردند که مى‏ گفتند ما دشمن با آنها هستیم و پناه به جایى بردند که دشمن همه ملتها است و ملتهاى ضعیف. چرا فکر نمى‏ کنید و چرا به خودتان رحم نمى ‏کنید؟ بیدار بشوید! توجه کنید و دست از این شرارتها بردارید! و شما را اغفال نکنند براى مقاصد خبیث خودشان و شما را به کشتن ندهند! ما میل نداریم که شماها، جوانانى که براى این ملت مى‏ توانید یک ذخیره باشید، تباه بشوید؛ تباه فکرى بشوید و بعد هم تباه جانى.

من از خداى تبارک و تعالى، سلامت و سعادت همه ملت را و همه ملتها را و خصوصاً مستضعفین را خواستارم. و از همه کسانى که این ملت با زحمت خودش آنها را به مقامى‏ رسانده است مى ‏خواهم که تمام توان خودشان را براى خدمت [به‏] این مستضعفین و خدمت [به‏] این بیغوله‏ نشین‏ هاى بیچاره و خدمت به این زاغه ‏نشینان صرف کنند. و ان شاء اللَّه، بعد از استقرار حکومت که الآن دیگر تمام شد همه جهات- عذرى براى هیچ یک از شماها نیست؛ براى اینکه سابقاً کارشکنى مى‏ شد و حالا شما همه تفاهم دارید و کارشکنى هیچ یک براى دیگرى نمى‏ کند- همه هم فکر و هم صدا قیام کنید و براى این مستضعفین و براى این ملت که به همه ما و به همه شما منت دارد و حق دارد، براى آنها خدمت کنید و ان شاء اللَّه، موفق شوید. و از قواى نظامى مى‏ خواهم که با قدرت تمام، این تتمه این اشخاصى که به ناحق در مملکت ما وارد شدند، به اینها خاتمه دهند و آنها را از کشورمان ان شاء اللَّه، بزودى اخراج کنند. و امید است که خداوند به همه شما، لشکرى و کشورى، ملت و همه ملتهاى مستضعف دنیا سعادت بدهد و دست مستکبرین را از سر مستضعفین کوتاه کند.

و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته‏

صحیفه امام؛ ج 15، ص 281-288