انصار الخميني (ره) :: بوی نامطبوع پایتخت

تاريخ انتشار: 14 آذر 1398 ساعت 20:56:45

نگاهی دیگر(قسمت پانصدونودوهفتم)
بوی نامطبوع پایتخت

گفتم: آقاجون در این هفته مدارس بخشی از کشور بدلیل آلودگی ناشی از وارونگی هوا تعطیل بود.
گفت: پس از تعطیلات دو روزه مدارس روزهای اعتشاش در این هفته ، مدارس بخش دیگری از کشور بدلیل بارندگی و آبگرفتگی معابر تعطیل اعلام شد.
گفتم: مدارس بخش دیگری از کشور را به دلیل کاهش دما و بارش برف تعطیل اعلام کردند.
گفت: مدارس برخی استان ها و شهرها هم بدلیل با هدف پیشگیری از سرایت آنفولانزا را تعطیل اعلام کردند.
گفتم: علی الظاهر سهل الوصول ترین راه پاسخگویی به هر مسئله و مشکلی می تواند تعطیلی مدارس باشد؟
گفت: البته شرط انصاف نیست که به عدم تعطیلی مدارس تهران بدلیل انتشار بوی نامطبوع در هفته جاری اشاره نکرد.
گفتم: جدای از موارد مذکور تکرار انتشار بوی نامطبوع در بخش بزرگی از تهران و ناتوانی دستگاه های مسئول در شناسایی منبع بوی نامطبوع جالب توجه نیست؟
گفت: فارغ از مطالب طنز تولیدی در سال گذشته و هفته جاری در خصوص انتشار بوی نامطبوع در ابر شهر تهران باید بسیاری از دستگاه های مسئول در برابر افکار عمومی دلایل استیصال خود را در شناسایی منبع ، دلایل تولید و ارائه راه های پیشگیری توضیح دهند.
گفتم: وزارت بهداشت ، محیط زیست ، آتش نشانی ، شهرداری ، زمین شناسی ، آبفا و برخی سازمان های دیگر رسما به ناتوانی در شناسایی منبع انتشار بوی نامطبوع به گستردگی تهران اذعان کردند.
گفت: اما برخی سازمان های مسئول مانند ارتش ، سپاه ، ناجا و سازمان دفاع غیر نظامی که عملا با ده ها دانشکده و مراکز تحقیقاتی تخصصی و هزینه های بسیار سنگین متولی شناسایی و مقابله با تسلیحات شیمیایی ، بیولوژیک و میکروبی یا تروریستی هستند مانند ده ها دانشگاه بزرگ دولتی و آزاد ترجیح دادند تا مسئله مذکور را که می تواند منطقا و باید عامل غیر معمول و حتی خطرناک و برنامه ریزی شده تلقی گردد را همچنان با سکوت همراهی می کنند.
گفتم: یعنی نیروهای نظامی ، انتظامی و سازمان دفاع غیر نظامی عملا مسئول بررسی و پاسخگویی هستند؟
گفت: آقاجون وقتی مدعی رصد و نظارت دائمی و نزدیک حرکات جزئی نیروهای نظامی سایر کشورها و نیروهای وارده به منطقه هستیم باید بعنوان فرض اقدام تروریستی هم اهمیت شناسایی فوری انتشار بوی نامطبوعی به وسعت پایتخت در دو سال متوالی را درک و پیگیری شده باشد تا ما مردم نیز اتکا در شرایط سخت به نیروهای نظامی و انتظامی کشور را ممکن و قابل اعتماد بدانیم همانطور که در بی اثری صدها واحد دانشگاهی در روند زندگی مردم و جامعه و شرایط کشورمان به اطمینان و ایمان رسیده ایم.