حمله «استيضاحي» به دولت دوباره آغاز شد؛ در حالي كه سه طرح استيضاح در صف انتظار هيات رئيسه مجلس قرار دارند، نمايندگان مخالف دولت از به جريان انداختن دو استيضاح ديگر سخن به ميان آورده‌اند. در شرايطي كه دولت و مجلس فعلا چالشي سخت بر سر سرنوشت حقوقي برجام در پيش دارند، به نظر مي‌رسد كه مخالفان دولت دوباره پروژه خود را براي بر هم زدن تمركز دولت با طرح استيضاح‌هاي جديد آغاز كرده‌اند.

به گزارش خرداد؛ روز يكشنبه و به‌طور همزمان اعلام شد كه دو طرح استيضاح براي وزراي نفت و آموزش و پرورش در بين طيف مخالفان دولت در بهارستان به جريان افتاده است. دو طرحي كه توسط نزديكان جبهه پايداري تهيه شده‌اند. طرح استيضاح وزير نفت را شكرخدا موسوي و طرح استيضاح وزير آموزش و پرورش را نيز سيد مهدي موسوي‌نژاد تهيه كرده‌اند. اين در حالي است كه طي همين دو هفته اخير استيضاح وزراي ورزش و جوانان و اقتصاد هم در مجلس مطرح شده و با احتساب طرح استيضاح وزير راه و شهرسازي، هم اكنون 5 نفر از وزراي دولت در صف استيضاح قرار دارند.

اينكه در طول تنها كمتر از ده روز چهار طرح استيضاح وارد دستور كار نمايندگان مخالف دولت مي‌شود، موضوعي است كه نمي‌توان از كنار آن به‌سادگي گذشت. به‌نظر مي‌رسد مخالفان دولت در بهارستان تحركات جديدي را براي حمله‌اي همه جانبه به دولت كليد زده‌اند. اين حمله در شرايط كنوني مي‌تواند دو زمينه سياسي داشته باشد؛ اول موضوع بررسي برجام در مجلس و دوم بحث‌هاي انتخاباتي كه كم كم بر فضاي سياسي ايران سايه مي‌افكند.

مخالفان دولت به هيچ عنوان مايل نيستند تا در اين دو مساله امتياز خاصي به طرف مقابل بدهند. آنها ضمنا مي‌دانند كه در هر دو زمين از رقيب خود عقب هستند. از يك سو در موضوع هسته‌اي تصميم نظام و اراده‌هاي عمومي براي حل مسايل به شيوه مسالمت‌آميز مشهود است و از سوي ديگر تندروها به تجربه مي‌دانند كه احتمال گرفتن دوباره مجلس و حفظ كرسي‌هاي نمايندگي‌شان، دو سال بعد از شكست انتخاباتي در 24 خرداد بسيار سخت و تقريبا نا ممكن است. همين دو زمينه آنها را اكنون به سمت «بازي خراب‌كني» سوق داده است.

اصولگرايان پيشتر در رقابت‌هاي فراگير تجربه خراب كردن بازي رقبا را داشته‌اند و از آن براي گرفتن كرسي‌هاي قدرت سود بسيار برده‌اند. امروز اما ديگر آن پيكره واحد اصولگرايي جايي در پهنه سياست ايران ندارد. قسمتي از همان اصولگرايان به رقباي سنتي خود يعني اصلاح‌طلبان نزديك شده‌اند و ائتلاف‌هاي جديدي در كشور ظهور پيدا كرده است. در اين شرايط كسي كه شيوه‌هاي قبلي «بازي خراب‌كني» را از پيكره اصولگرايي به ارث برده، جريان تندرويي است كه هم اكنون در مخالفت با دولت يازدهم براي خويش هويت جسته است.

تندروها اكنون از حداكثر قدرت خود كه فعلا در حدود صد كرسي نمايندگي مجلس متبلور شده بهره مي‌گيرند تا با استفاده سياسي از ازارهاي نظارتي خود در بالاترين حد ممكن دولت را زمين‌گير كنند. به نظر مي‌رسد اكنون طرح استيضاح‌هاي جديد يك هدف مهم را در دستور كار تندروها قرار داده باشد؛ به هم زدن تمركز سياسي دولت و پس از آن هيات رئيسه مجلس. از يك سو برنامه‌هاي دولت نگراني شديد اصولگرايان را به دنبال دارد و از سوی دیگر آنها از این هراسان هستند که هیات رئیسه مجلس با آنها در فشار به دولتی‌ها برای دادن لایحه برجام همراهی نکند. 

نگرانی آنها از دولت بیشتر معطوف به فرآیندهای انتخاباتی است. دولتی‌ها در ماه‌های گذشته نشان داده‌اند که قصد ایستادگی بر روی مسایلی چون رد صلاحیت‌های احتمالی هوادارانشان را دارند و این اصلا برای جریان تندرو خوشایند نیست. سخنان اخیر رئیس و نائب رئیس مجلس هم که دادن لایحه برجام را منوط به «تصمیم نظام» کرده‌اند در نوع خود برای آنها خوشایند نیست. بر همین اساس طرح استیضاح‌های جدید می‌تواند با انداختن دولت و هیات رئیسه در گرداب مسایلی تازه، قدری تمرکز آنها را از روی مسایل اصلی مد نظر تندروها یعنی انتخابات مجلس و همینطور موضوع هسته‌ای خارج کند. این می‌تواند زمینه حملات «استیضاحی» به کابینه را فراهم کند و در روزهای آنیده طرح‌های استیضاح بیشتری در بهارستان تهیه شود.