بسم الله الرّحمن الرّحيم

* یادآور روزهای بزرگ

بقيع، عنوان بقعه‌ای از بقاع مدينه طيّبه است كه حافظ آثار بخش‌هاي مهمّي از تاريخ صدر اسلام است و در طول چهارده قرن و اندي كه از هجرت مي‌گذرد، همواره يادآور روزهاي بزرگي است كه هركدام در معرّفي اسلام و رسالت الهي حضرت رسول اكرم صلّی الله عليه و آله از اسناد مهمّ تاريخ است.

پاسداري از اين آثار و حفاظت از آنها، پاسداري از مباني دعوت به توحيد و قرآن كريم است.

اين آثار و ساير آثار تاريخی كه در حرمين شريفين قرار دارد، همواره بين مسلمانان، با عظمت و قداست و مورد احترام بوده و هست و مردم، سيره‌ی پيغمبر، مجاهدات پيغمبر، غزوات پيغمبر، اهل‌بيت پيغمبر و اصحاب پيغمبر صلّی الله عليه و آله را در آنها می‌ديدند و از اعتبار بالا و بی‌مانندی برخوردار است.

* تاریخ اسلام در حرمین شریفین

هر نقطه‌ی اين دو حرم، بينش‌افزا و ايمان‌پرور است. وجود پيامبر اسلام و حواشي و اطراف وجود آن حضرت، خاندان بزرگوارش، عبدالمطّلب جدّ آن حضرت، ابوطالب عموي ايشان، فاطمه بنت اسد همسر محترم ابوطالب ـ كه به منزله مادر براي ايشان بود ـ همسرانش در مدينه و همسر يگانه‌اش خديجه، سبط اكبرشان و نوادگان عاليقدر و حمزه عموي بزرگوار ديگرشان، بخش بسيار مهمّي از تاريخ اسلام است.

هم‌چنين غزوه‌ي اُحد و بدر و مقامات و مساجدي، مانند مولد آن حضرت، كوه تاريخي حرا و غار شريف آن ـ مركز بعثت آن بزرگوار به سوي خلق و آغاز دعوت ـ و نيز خانه‌ي امّ‌ هاني ـ جايگاه شروع معراج ـ و ده‌ها مكان مقدّس ديگر، همه تاريخ اين دين حنيف را معرّفي مي‌كند، و حرمين شريفين علاوه بر كعبه‌ي معظّمه و مسجد النّبي، نيز به اعتبار اين اماكن تاريخي و محترم، داراي عالي‌ترين هويّت است.

قرآن مجيد، «بيت» را به وجود آيات بيّنات و مقام ابراهيم، معزّز و مكرّم معرّفي نموده و«مقام ابراهيم عليه‌السّلام» به اين نسبت مورد احترام است.

* لزوم بزرگداشت مقامات پیامبر در حرمین شریفین

حرمين شريفين، بقعه‌هايي دارد كه بسياري از آن‌ها منسوب به خاتم‌الانبياء حضرت محمّد صلّي الله عليه وآله وسلّم است. سزاوار است كه مقامات جليله و كريمه‌اي كه همه مضاف به نام آن حضرت است، به مرور اعصار باقي بماند و مقامات ایشان در مكّه و در مدينه، همچون مقام ابراهيم بايد معروف و مشهور باشد.

همان‌گونه كه نام ابراهيم، پيام‌آور بزرگ توحيد به آن مقام جاودانگي دارد؛ نام محمّد و رسالت او به توحيد و مقامات او در حرمين شريفين بايد جاودان بماند و خواهد ماند.

همان‌طور كه تخريب مقام ابراهيم و جلوگيري از عبادت خدا و نماز در آن به عنوان شرك‌گرايي جايز نيست؛ منع از تعظيم و تكريم مقامات محمّدي ـ كه هر كدام جلوه‌ي مقام ابراهيمي است ـ به اين عناوين جايز نيست.

مكان‌هاي مقدّس مكّه و مدينه اگرچه به نام ديگران هم باشد، همه نام و جايگاه پيامبر اسلام و شعاع نام آن حضرت است. همه مكمّل دعوت به توحيد و تاريخ دين توحيد و عقيده به توحيد و پيام توحيد و اعزاز كلمه‌ي توحيد است. اگر ابراهيم به اين مقام واحد ياد مي‌شود؛ محمّد صلّي الله عليه و آله به همه‌ي اين مقامات متعدّد ياد مي‌شود كه همه جاودانگي دارد.

* هدف اصلی از تخریب بقیع

امّا افسوس كه بيشتر اين مشاهد و مقامات را تخريب نمودند. خسارات بزرگي به تاريخ اسلام به واسطه‌ي از بين‌بردن اين اسناد تاريخي وارد شد كه جبران‌پذير نيست، و پشتوانه‌هاي تاريخي دين مبين را ويران نمود.

هدف شوم دشمنان در اين اهانت بزرگ و در اين سياست، از بين‌بردن پشتوانه‌هاي تاريخ اسلام و اسناد و آثار خارجي و عيني تاريخ بود؛ آثار و ابنيه و مقامات و مشاهدي كه تا دنيا برقرار است بايد محفوظ بماند و در پاسداري از حريم و حرمت آنها، كمال اهتمام مبذول شود، متأسّفانه اين مشاهد مقدّسه را منهدم نمودند.

در دنياي كنوني كه دولت‌ها و مردم به حفظ سوابق فرهنگي و مواريث افتخارآميز خود اهتمام دارند، اين مواريث عزيز منهدم گرديد و يا نام آنها را عوض نمودند.

هيچ امّت و هيچ فرد آگاهي، تاريخِ خود را اين‌گونه ضايع نمي‌سازد. هيچ تاريخ مكتوبي نمي‌تواند جايگزين اين آثار باشد. هر ملّت ديگري اگر در حدّ يكي از اين آثار و كمتر و كمتر هم داشت، حفاظت آن را سرلوحه سياست خود قرار مي‌داد. تخريب اين مشاهد و به فراموشي‌سپردن حتي قبة الخضراء، يكي از مقاصد مهمّ سياست‌هاي اسلام‌ستيزي دشمنان بود.

چه نقشه‌‌ي پر خسارتي بود كه به توطئه‌ی استعمار و به دست گروهی جاهل اجرا شد؛ إنا لله و انا اليه راجعون

* لزوم بزرگداشت هشتم شوّال

روز هشتم شوّال، روزی است كه ويران‌گری‌های اين گروه از بقيع شروع شد و مراقد مطهّر و نورانی اهل‌البيت عليهم السّلام را تخريب نمودند و به هويّت اسلام عزيز تاختند. لذا لازم است كه همه‌ي مسلمانان، اعمّ از شيعه و سنّي و مذاهب مختلف، در اين روز، جنايات آنان را محكوم نمايند و همه با هم تجديد بنای اين مشاهد عزيز و احيای سوابق درخشان اسلام را مطالبه نمايند.

بايد اين واقعه‌ی دلخراش را همه ساله مسلمانان روز عزا و مصيبت اعلام كنند و آن را محكوم نمايند. بايد تا وقت نگذشته، اين آثار نوسازی شود، مخصوصاً مشاهد و مقاماتی، مثل محلّ ولادت نبی اكرم در مكّه مكرّمه و مدفن جدّ بزرگوار و عموی عالی‌مقام و همسر فداكار آن حضرت و محلهّ بنی‌هاشم بازسازی شود.

و در مدينه منوّره، أحد، مشهد حضرت حمزه و ساير شهداء و بقيع مظلوم بايد احياء شود؛ مخصوصاً مقام و حرم ائمه طاهرين؛ حضرت امام حسن مجتبي و امام زين العابدين و امام محمد باقر و امام ‌جعفر‌صادق عليهم‌السلام؛ اين مفاخر بي‌نظير عالم اسلاميت و بشريت تجديد شود. خانه امام جعفر صادق عليه السلام كه از همان خانه‌هاي مذکوره در قرآن مجيد است به حال اوّل باز گردد.

خصوصاً شيعيان براي به يادماندن اين اسناد تاريخ و اين اهانتي را كه در حرمين شريفين به اهل بيت پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله شده و هنوز هم ادامه دارد، اين روز را روز حزن اهل بيت عليهم‌السلام و روز مصيبت و حمله و هجوم به تاريخ اسلام دانسته و با اجتماعات با شكوه و اقامه مجالس عزاداري و عرض تسليت به ساحت مقدس حضرت بقية الله الاعظم ارواح العالمين له الفداء، اين جنايتي را كه عليه اسلام و قرآن و شخص پيغمبر اكرم و اهل بيت آن حضرت بوده، محكوم كنند و فراموش ننمايند كه اين جنايت، فراموش‌شدني نيست. «يريدون ليطفئوا نور الله بأفواههم و الله متمّ نوره ولو كره الكافرون»