از جمله روشهای مؤثر در تربیت و پرورش انسانها وجود اسوه، الگو و یا نمونه هایی است  که با منش و روش خود  راه چگونه  زیستن را می آموزند که در وجهی مسیر کمال و سعادت است و در پاره ای موارد هم جاده بد بختی و شقاوت؛ بسته به اینکه اسوه حسنه مورد تأسی قرار گیرد یا بر عکس اسوه سیئه.

این شیوه تربیت پذیری البته همزاد بشر است در طول تاریخ و در عرض جغرافیا، هرلحظه و هر دم با انسان ها همراه است و در قالب پدر و مادر و دوست و رفیق و همنشین؛ در خانه و در مدرسه و در صحنه اجتماع و نقش آفرینان اجتماعی در مراتب مختلف نقش آفرینی می کند.

قرآن که خود " کتاب انسان سازی است" در بیان عبرت آموز تاریخ گذشتگان موارد متعددی را مطرح و به طور مشخص برای الگوی خوب و مثبت از پیامبران بزرگ الهی، حضرت ابراهیم ( علیه السلام) و حضرت ختمی مرتبت _ که درود و سلام خداوند بر او و خاندان او باد_ را به عنوان نمونه کامل یاد می کند.

طبیعی است که از پیروان راستین این بزرگواران هم می شود کسانی را یافت که بتوانند عملا به دیگران بگویند " مثل ما باشید یا مثل ما زندگی کنید"؛ هرچند بر زبان نیاورند. بدون شک یکی از این نمونه های حسنه  حضرت امام خمینی(س) است که در قول و در عمل خود، به قول مقام معظم رهبری " به همه فهماند که انسان کامل شدن، علی وار زیستن و تا نزدیکی مرزهای عصمت پیش رفتن افسانه نیست". حقیقتا لحظه، لحظه زندگی چنین انسانی و کلیه حرکات و سکناتش که جز در طریق بندگی نبود، می تواند بهترین سرمشق باشد، اما آنچه در بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از وی به یادگار مانده است بهترین درس حکومت مداری و مردم داری است که به عنوان نمونه به وجهی از قانون گرائی آن وجود عزیز اشاره می شود و آرزو دارد که سرمشق همه مسئولان  از خرد و کلان قرار گیرد.

حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی _ رئیس وقت دیوان عالی کشور_ نقل می کنند: " وقتی قرار شد طبق اصل قانون اساسی مسئولین صورت دارائی خود را بدهند، اول کسی که صورت دارائی خود و متعلقین خود را ارائه داد، امام بود و تمام موجودیش را نوشت و فرستاد که الحمدلله هم موجودی درست و حسابی و چیزی نداشت. ما اقدام نکردیم و از امام نخواستیم ولی امام اول کسی بود که اقدام کرد."(آیینه حسن،ص180و181)

این اعلام که مطابق اصل 142 قانون اساسی صورت گرفته بود، علاوه بر زندگی ساده و بی پیرایه که نمونه ای از زندگی جد بزرگوارش حضرت علی(ع) می باشد، در وجه قانون گرائی و تمکین به مواد قانونی و اهمیت قائل شدن برای آن درس ها در خود دارد.

صورت دارائی حضرت امام به بیان خودشان خطاب به دیوان عالی کشور:

«    نام: روح اللَّه- نام خانوادگى: مصطفوى معروف به خمینى- شماره شناسنامه 2744- محل صدور: خمین- سِمَت: روحانى.

1- دارایى غیر منقول (با ذکر مشخصات):

1- یک باب منزل مشتمل بر بیرونى و اندرونى در قم، محله باغ قلعه که معروف است.

2- قطعه زمینى است ارث پدرى است و به حسب اطلاع حضرت آقاى پسندیده مشاع است بین این جانب و معظمٌ له و ورثه مرحوم اخوى (آقاى هندى) که اجاره سهمیه این جانب از قرار اطلاع آقاى اخوى، سالى چهار هزار ریال است که داده نمى ‏شود.                        [مطابق حکم1362/12/26به فقرای خمین واگذار شد. (صحیفه امام،ج18،ص390)      ]

2- دارایى منقول اعم از نقدى، موجودى یا سپرده بانکى، سهام و اموال غیر منقول دیگر با ذکر قیمت تقریبى:

1- وجه مختصرى است در تهران که نذورات و هدایاى شخصى است.

2- اثاث منزل ندارم، مختصر اثاثى است در قم و تهران، مِلک همسرم مى ‏باشد.

دو قطعه قالى در منزل است، داده‏ اند که اگر خواستم بابت خمس حساب کنم، و مال این جانب و ورثه نیست باید به سادات فقیر بدهند.

چند جلد کتاب، بقیه کتبى است که در زمان شاه مخلوع به غارت رفت و نمى ‏دانم چقدر است و چند جلد کتاب که در مدتى که در تهران هستم از طرف مؤلفین هدیه شده است که قیمت تقریبى آن را نمى ‏دانم، ولى قدر قابلى نیست، اثاثى که در منزل مسکونى فعلى در تهران است مِلک صاحبان منزل است، احمد اطلاع دارد.

3- کلیه وجوهى که در بانکها یا در منزل یا نزد اشخاص است که آقاى پسندیده مطلع هستند، به استثناى وجه مختصرى که اشاره شد، وجوه شرعیه مى ‏باشد و مِلک این جانب نیست، و ورثه این جانب در آنها حقى ندارند و تکلیف آنها را به حسب وصیت تعیین نموده‏ ام. تاریخ 24 دى ماه1359 - 7 ربیع الاول1401.    روح اللَّه الموسوی‏  » (صحیفه امام، ج‏13، ص:523و 524)

*جماران
 

  تعداد بازديدها: 2197

    نسخه قابل چاپ